Mysłaków (województwo łódzkie)
Mysłaków – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie łowickim, w gminie Nieborów.
| wieś | |
 Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej w Mysłakowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) |
1092[2] |
| Strefa numeracyjna |
46 |
| Kod pocztowy |
99-416[3] |
| Tablice rejestracyjne |
ELC |
| SIMC |
0733323 |
Położenie na mapie gminy Nieborów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu łowickiego  | |
 52°06′09″N 20°00′48″E/52,102500 20,013333[1]
| |
Położona przy szlakach komunikacyjnych: kolejowym i drogowym, Łowicz (Łódź) – Warszawa. We wsi mieści się Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej, remiza ochotniczej straży pożarnej i zlewnia mleka.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0733330 | Bąkowiec | kolonia |
| 0733346 | Brzozówek | część wsi |
| 0733352 | Dąbrówek | część wsi |
| 0733381 | Malin | część wsi |
| 0733398 | Nowa Wieś | część wsi |
| 0733406 | Stara Wieś | część wsi |
Historia edytuj
Pierwotna nazwa to Myślaków. Wieś po raz pierwszy wzmiankowana w 1359 roku w dokumencie Siemowita III.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich z roku 1885 tak opisuje miejscowość[6]:
Mysłaków, wieś, folwark i os. młyn nad rzeką Skierniewką, przy ujściu jej do Bzury, powiat łowicki, gmina Nieborów, parafia Bednary, odległość 4 wiorsty od Łowicza, 3 wiorsty od Bednar. Posiada szkołę począt. ogólną, 96 domów, 683 mieszkańców. Folwark, stanowiący wieczystą dzierżawę należącą do dóbr Nieborów, ma 9 domów, 635 morg. obszaru (253 mr. roli, 131 mr. lasu). Wieś ma 94 osad, 907 mr. ziemi, 87 domów i 663 mieszkańców. Do szkoły uczęszcza 76 dzieci. Mysłaków został nabyty przez kapitułę łowicką wraz ze wsią Łupina (dziś Arkadya) za nieoznaczoną w akcie sumę (emptas per ipsum capitulum pro certa summa pecuniarum, Lib. ben. Łask., II: 545). Kmiecie Mysłakowa płacili kapitule 6 marek czynszu rocznego, młyn dawał cztery do pięciu marek dochodu. Tak podaje dokument, zamieszczony w zbiorze Łaskiego wśród przywilejów i nadań kolegiaty łowickiej. Przy opisie parafii Bednary powiedziano znowu (II: 269), iż sołtys z Mysłakowa daje na mocy postanowienia arcyb Jakóba z Sienna jedną markę zamiast dziesięciny, kmiecie zaś zamiast mesznego i kolendy po 2 grosze z łanu i daniny zbożowe (maldratae) na stół arcybiskupi.
Wieś duchowna położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie sochaczewskim ziemi sochaczewskiej województwa rawskiego[7]. Była wsią klucza kompińskiego arcybiskupów gnieźnieńskich, od 1543 roku wieś kapituły kolegiaty łowickiej[8].
W czasie II wojny światowej, w następstwie walk toczonych podczas bitwy nad Bzurą w 1939 r., znaczna część zabudowań Mysłakowa uległa spaleniu.
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mysłaków, po jej zniesieniu w gromadzie Arkadia. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa skierniewickiego. Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do Parafii w Bednarach. We wsi znajduje się kaplica.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 84478
- ↑ Mysłaków. [w:] Ludność w miejscowościach statystycznych według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r. [on-line]. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-08-03].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 800 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Rejestr TERYT. Jednostki podziału terytorialnego (TERC). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-07-18].
- ↑ Mysłaków, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 834.
- ↑ Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
- ↑ Jerzy Topolski, Rozwój latyfundium arcybiskupstwa gnieźnieńskiego od XVI do XVIII w., Poznań 1955, s. 41.