Myszarka zielna
Myszarka zielna[4], znana jako: mysz zielna[5] (Apodemus uralensis) – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae).
| Apodemus uralensis[1] | |||
| (Pallas, 1811) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
myszarka zielna | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 Kraje Europy, w których stwierdzono występowanie myszy zielnej. Jaśniejszy kolor wskazuje niejasną sytuację. | |||
Nazwa zwyczajowa edytuj
We wcześniejszych polskich publikacjach dla określenia gatunku Apodemus uralensis używana była nazwa zwyczajowa „mysz zielna”[5]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” nazwę rodzajową „mysz” zarezerwowano dla rodzaju Mus. W konsekwencji rodzajowi Apodemus nadano nazwę myszarka, zaś niegdysiejszej "myszy zielnej" myszarka zielna[4].
Charakterystyka edytuj
Wyglądem przypomina mysz domową, jednak ma mniejsze oczy (około 3,5 mm średnicy) i małe uszy.
- Długość ciała bez ogona: 7-10,5 cm
- Długość ogona: 10 cm
- Masa:12-29 g
- Ubarwienie: szarobrunatne, jaśniejszy brzuch.
Nazewnictwo i występowanie edytuj
Jako Apodemus microps, opisana ze wschodniej Słowacji w 1952 roku, następnie znaleziona na Morawach i na Śląsku, występuje też na Ukrainie i w Azji Mniejszej, północno-zachodnich Chinach i w Mongolii oraz północnej Afryce. W Polsce można ją spotkać w okolicach Wrocławia i w Pieninach. Od 2011 r. objęta ochroną częściową w Polsce[6][7][8].
Środowisko naturalne edytuj
Środowiskiem naturalnym myszy zielnej są lasy mieszane i lasostepy, a także brzegi rzek, pola i ogrody. Jest aktywna głównie o zmierzchu. Jej pokarm stanowią przede wszystkim nasiona drzew, w mniejszym stopniu jagody, owady i zielone części roślin. Okres godowy przypada od kwietnia do września, na rok przypada od 2 do 3 miotów, po 2 do 9 młodych. Ciąża samicy trwa 21 dni.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Apodemus uralensis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Apodemus uralensis. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 1 grudnia 2009]
- ↑ Apodemus uralensis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b Polska. Zwierzęta chronione, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-02-14].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 12 października 2011 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. 2011 nr 237 poz. 1419). [dostęp 2015-02-02].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2014 r., poz. 1348). [dostęp 2014-10-08].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r., poz. 2183). [dostęp 2017-01-16]..