NGC 2023
NGC 2023 – mgławica refleksyjna znajdująca się w konstelacji Oriona w odległości blisko 1500 lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 6 stycznia 1785 roku przez Williama Herschela[1]. Mgławica ta rozciąga się na przestrzeni 4 lat świetlnych.
 Mgławica refleksyjna NGC 2023 (z lewej strony widoczne jest światło gwiazdy centralnej). Zdjęcie z HST. | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
6 stycznia 1785 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ | |
| Rektascensja |
05h 41m 37,9s |
| Deklinacja |
–02° 15′ 52″ |
| Odległość |
1500 ly |
| Rozmiary kątowe |
10,0' × 10,0' |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary |
4 ly |
| Alternatywne oznaczenia | |
| LBN 954, VDB 52, RAFGL 806, IRAS 05391-0217 | |
NGC 2023 znajduje się w pobliżu Mgławicy Koński Łeb oraz Mgławicy Płomień. Otacza ona młodą masywną gwiazdę typu widmowego B HD 37903. Energia tej gwiazdy oświetla mgławicę w takim stopniu, że ma ona stosunkowo wysoką jasność powierzchniową i jest stosunkowo łatwym obiektem do badań. W materiale, z którego powstała mgławica NGC 2023 formują się nowe gwiazdy. Fale gazu otaczające gwiazdę są 5000 razy gęstsze niż ośrodek międzygwiazdowy. Niezwykłe zielonkawe bąble to prawdopodobnie obiekty Herbiga-Haro. Fale uderzeniowe pobudzają gaz do świecenia, tworząc obserwowane w mgławicy nieprzewidywalne formy.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- NGC 2023 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- NGC 2023 w bazie SIMBAD (ang.)
- NGC 2023 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)
- Barwy zachodu w Orionie