Wikipedia

NHL (2016/2017)

Sezon NHL 2016/2017 – 99. sezon gry National Hockey League, a 100. jej działalności. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 12 października 2016 roku. Sezon zasadniczy zakończył się 9 kwietnia 2017 roku. Puchar Stanleya rozpoczął się 12 kwietnia a zakończył 11 czerwca 2017.Tytułu mistrzowski obroniła drużyna Pittsburgh Penguins co wydarzyło się po raz pierwszy od lat 1997–1998 kiedy powtórzyła sukces drużyna Detroit Red Wings. W Los Angeles w dniu 29 stycznia odbył się Mecz Gwiazd w formule jak w roku 2016[1].

NHL 2016/2017
2015/2016 2017/2018
Szczegóły
Państwo

 Stany Zjednoczone
 Kanada

Liczba zespołów

30

Runda zasadnicza
Termin

12 października 2016 - 9 kwietnia 2017

Liczba kolejek

82

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: Nashville Predators
Konferencja Wschodnia: Pittsburgh Penguins

Najskuteczniejszy zawodnik

Kanada Connor McDavid (Edmonton Oilers)

Runda finałowa
Zwycięzca

Pittsburgh Penguins

2. miejsce

Nashville Predators

MVP

Kanada Sidney Crosby (Pittsburgh Penguins)

Najskuteczniejszy zawodnik

Rosja Jewgienij Małkin (Pittsburgh Penguins)

Wydarzenia przedsezonowe edytuj

NHL Entry Draft 2016 edytuj

Osobny artykuł: NHL Entry Draft 2016.

W dniach 24–25 czerwca 2016 w roku w hali First Niagara Center w amerykańskim mieście Buffalo w stanie Nowy Jork odbył się 54 draft w historii. Z numerem jeden został wybrany Amerykanin Auston Matthews przez kanadyjski klub Toronto Maple Leafs[2][3], a z numerem drugim Fin Patrik Laine przez Winnipeg Jets.

Salary cap edytuj

W grudniu 2015 roku komisarz ligi Gary Bettman poinformował, że prognozowany pułap wynagrodzeń na sezon 2016/2017 wyniesie przynajmniej 74,5 mln dolarów.

Sezon regularny edytuj

NHL All-Star Game edytuj

Osobny artykuł: NHL All-Star Game 2017.

62 Mecz Gwiazd odbył się 29 stycznia 2017 w hali Staples Center w Los Angeles. Gospodarzem po raz trzeci była miejscowa drużyna Los Angeles Kings. Tak jak w roku 2016 wystąpiły cztery drużyny reprezentujące poszczególne dywizje. Zwyciężyła drużyna Dywizji Metropolitalnej, która w finale pokonała 4:3 drużynę Dywizji Pacyficznej[4].

Tabela końcowa edytuj

W przypadku równej ilości punktów pozycję każdego zespołu w konferencji określa się w następującej kolejności:

  1. Większa liczba zwycięstw w czasie regularnym lub po dogrywce (nie po rzutach karnych), w tabelach podane w ostatniej kolumnie (ZRD);
  2. Punkty we wzajemnych meczach;
  3. Różnica bramek we wszystkich meczach.
Konferencja Wschodnia
Dywizja Atlantycka
Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD
1.   Montreal Canadiens 82 47 9 26 226 200 103 44
2.   Ottawa Senators 82 44 10 28 212 214 98 38
3.   Boston Bruins 82 44 7 31 234 212 95 42
4.   Toronto Maple Leafs 82 40 15 27 251 242 95 38
5.   Tampa Bay Lightning 82 42 10 30 234 227 94 38
6.   Florida Panthers 82 35 11 36 210 237 81 30
7.   Detroit Red Wings 82 33 13 36 207 244 79 24
8.   Buffalo Sabres 82 33 12 37 201 237 78 31
Dywizja Metropolitalna
Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD
1.   Washington Capitals 82 55 8 19 263 182 128 53
2.   Pittsburgh Penguins 82 50 11 21 282 234 111 46
3.   Columbus Blue Jackets 82 50 8 24 249 195 108 48
4.   New York Rangers 82 48 6 28 256 220 102 45
5.   New York Islanders 82 41 14 27 241 236 94 39
6.   Philadelphia Flyers 82 35 16 31 219 236 86 32
7.   Carolina Hurricanes 82 38 8 36 215 236 84 33
8.   New Jersey Devils 82 34 8 40 183 244 76 25
Konferencja Zachodnia
Dywizja Centralna
Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD
1.   Chicago Blackhawks 82 50 9 23 244 213 109 46
2.   Minnesota Wild 82 49 8 25 266 208 106 46
3.   St. Louis Blues 82 46 7 29 235 218 103 44
4.   Nashville Predators 82 41 12 29 240 224 94 39
5.   Winnipeg Jets 82 40 7 35 249 256 87 37
6.   Dallas Stars 82 34 11 37 223 262 79 33
7.   Colorado Avalanche 82 22 4 56 166 278 48 21
x.
Dywizja Pacyficzna
Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD
1.   Anaheim Ducks 82 46 13 23 223 200 105 43
2.   Edmonton Oilers 82 47 9 26 247 212 103 43
3.   San Jose Sharks 82 46 7 29 221 201 99 44
4.   Calgary Flames 82 45 4 33 226 221 94 41
5.   Los Angeles Kings 82 39 8 35 231 260 86 37
6.   Arizona Coyotes 82 30 10 42 197 260 70 24
7.   Vancouver Canucks 82 30 9 43 182 243 69 26
x.
Legenda:     = zwycięzca Pucharu Prezydenta,     = mistrz dywizji,     = awans do playoff,     = awans do playoff jako dzika karta

Najlepsi zawodnicy sezonu regularnego edytuj

 
Connor McDavid

Zawodnicy z pola[5]

Punkty Gole Asysty +/−
  Connor McDavid 100   Sidney Crosby 44   Connor McDavid 70   Jason Zucker
  Ryan Suter		 +34
  Patrick Kane
  Sidney Crosby		 89   Nikita Kuczerow
  Auston Matthews		 40   Nicklas Bäckström 63
  Ryan Getzlaf 58   Jared Spurgeon
  David Savard		 +33
  Nicklas Bäckström 86   Brad Marchand
  Władimir Tarasienko		 39   Victor Hedman 56
  Nikita Kuczerow
  Brad Marchand		 85   Patrick Kane 55   Brooks Orpik +32

Bramkarze[5]

W zestawieniu ujęto bramkarzy grających przez przynajmniej 1200 minut.

 
Siergiej Bobrowski
Obrony (w %) GAA[6] Shutouty Zwycięstwa
  Siergiej Bobrowski .931   Siergiej Bobrowski 2.06   Braden Holtby 9   Braden Holtby
  Cam Talbot		 42
  Jimmy Howard .927   Braden Holtby 2.07   Tuukka Rask 8
  Craig Anderson .926   Jimmy Howard 2.10   Cam Talbot
  Peter Budaj
  Siergiej Bobrowski		 7   Siergiej Bobrowski 41
  Braden Holtby .925   Peter Budaj 2.18   Devan Dubnyk 40
  John Gibson
  Scott Darling		 .924   John Gibson 2.22   Tuukka Rask
  Carey Price		 37

„Kamienie milowe” sezonu regularnego edytuj

Jubileuszowe i rekordowe osiągnięcia, które miały miejsce w trakcie sezonu regularnego 2016-2017.

Data Osiągnięcie
18 października[7]   Marián Hossa (Chicago Blackhawks) zdobył 500 bramkę w meczu z Philadelphia Flyers.
Jest 44 zawodnikiem ligi NHL i trzecim Słowakiem (po Stanie Mikicie i Peterze Bondrze), który zdobył 500 goli i więcej.
Dokonał tego w 1240 występie.
 
Jaromir Jagr
20 października[8]   Jaromír Jágr (Florida Panthers) zdobył 750 bramkę w meczu z Washington Capitals.
Jest 3 zawodnikiem ligi NHL, pod względem ilości zdobytych bramek. Wyprzedzają go Wayne Gretzky (894) i Gordie Howe (801).
1 listopada[9]   Jay Bouwmeester (St. Louis Blues) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z New York Rangers.
Jest 307 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
Pierwsze spotkanie rozegrał 10 października 2002 w barwach Florida Panthers w wieku 19 lat.
8 listopada[10]   Rick Nash (New York Rangers) zdobył 400 bramkę w meczu z Vancouver Canucks.
Jest 92 zawodnikiem ligi NHL, który zdobył 400 goli i więcej. Dokonał tego w 936 występach.
 
Rick Nash
10 grudnia[11]   Chris Neil (Ottawa Senators) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Los Angeles Kings.
Jest 308 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
10 grudnia[12]   Jarome Iginla (Colorado Avalanche) wystąpił po raz 1500 w spotkaniu z Montreal Canadiens. Jest 16 zawodnikiem w historii ligi NHL,
który rozegrał 1500 i więcej spotkań a drugim po Jaromírze Jágrze (1) z zawodników aktywnych.
22 grudnia[13]   Jaromír Jágr (Florida Panthers) zdobył 1888 punkt w meczu z Boston Bruins 1663 w karierze.
Awansował na 2 miejsce w historii ligi NHL, pod względem ilości zdobytych punktów. Wyprzedza go jedynie Wayne Gretzky (2857).
Na trzecią pozycję spadł Mark Messier (1887).
 
Henrik Sedin
11 stycznia[14]   Aleksandr Owieczkin (Washington Capitals) zdobył 1000 punkt (545 bramek i 455 asyst) w meczu z Pittsburgh Penguins.
Jest 84 graczem w historii ligi NHL, który zdobył 1000 lub więcej punktów.
20 stycznia[15]   Henrik Sedin (Vancouver Canucks) zdobył 1000 punkt (233 bramek i 767 asyst) w meczu z Florida Panthers 1213 w karierze.
Jest 85 graczem w historii ligi NHL, który zdobył 1000 lub więcej punktów.
2 lutego[16]   Patrick Marleau (San Jose Sharks) zdobył 500 bramkę w meczu z Vancouver Canucks 1463 w karierze.
Jest 45 graczem w historii ligi NHL i 17 w jednej drużynie, który zdobył 500 lub więcej bramek.
 
Henrik Lundqvist
3 lutego[17]   Jason Chimera (New York Islanders) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Los Angeles Kings.
Jest 309 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
11 lutego[18]   Henrik Lundqvist (New York Rangers) wystąpił po raz 400 w zwycięskim spotkaniu. Uzyskał je w 727 meczach,
wszystkich w barwach New York Rangers. Jest 12 bramkarzem w historii ligi NHL, który odniósł 400 i więcej zwycięstw.
15 lutego[19]   Jaromír Jágr (Florida Panthers) zdobył, w dniu swoich urodzin, 1900 punkt (759 bramek i 1141 asyst) w meczu z San Jose Sharks 1684 w karierze.
Plasuje się na 2 miejscu w historii ligi NHL, pod względem ilości zdobytych punktów. Wyprzedza go jedynie Wayne Gretzky (2857).
 
Sidney Crosby
16 lutego[20]   Sidney Crosby (Pittsburgh Penguins) zdobył 1000 punkt (368 bramek i 632 asysty) w meczu z Winnipeg Jets 757 w karierze.
Jest 86 graczem w historii ligi NHL, który zdobył 1000 lub więcej punktów i 12 pod względem szybkości ich uzyskania. Przewodzi Wayne Gretzky,
który 1000 punktów uzyskał w 424 meczach.
6 marca[21]   Joe Thornton (San Jose Sharks) zaliczył 1000 asystę przy golu Joe Pavelskiego w meczu z Winnipeg Jets.
Jest 13 zawodnikiem ligi NHL, który uzyskał 1000 asyst i więcej. Bezpośrednio wyprzedzają go Joe Sakic (1016) i Mario Lemieux (1033).
Liderem jest Wayne Gretzky z 1963 asystami.
 
J. Thorthon
9 marca[22]   Radim Vrbata (Arizona Coyotes) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Ottawa Senators.
Jest 310 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
19 marca[23]   Eric Staal (Minnesota Wild) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Winnipeg Jets.
Jest 311 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
19 marca[24]   Jaromír Jágr (Florida Panthers) wystąpił po raz 1700 w spotkaniu z Pittsburgh Penguins.
Jest 4 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1700 i więcej spotkań. Wyprzedzają go Gordie Howe (1767), Mark Messier (1756)
i Ron Francis (1731).
 
Henrik Zetterberg
27 marca[25]   Brian Gionta (Buffalo Sabres) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Florida Panthers.
Jest 312 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań. Uczcił jubileusz zdobyciem bramki.
9 kwietnia[26]   Henrik Zetterberg (Detroit Red Wings) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z New Jersey Devils.
Jest 313 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań. Uczcił jubileusz zdobyciem bramki.

Play-off edytuj

Osobny artykuł: NHL (2016/2017) Play-off.

Rozstawienie edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Washington Capitals zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 118 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: Chicago Blackhawks, Anaheim Ducks oraz Montreal Canadiens.

Konferencja Wschodnia edytuj

 
Puchar Stanleya
Dywizja atlantycka
  1.   Montreal Canadiens – mistrz dywizji atlantyckiej oraz 103 punkty
  2.   Ottawa Senators – 98 punktów
  3.   Boston Bruins – 95 punkty (42 zwycięstwa)
  4.   Toronto Maple Leafs – dzika karta, 95 punktów (39 zwycięstw)
Dywizja metropolitalna
  1.   Washington Capitals – mistrz dywizji metropolitalnej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Presidents’ Trophy, 118 punktów
  2.   Pittsburgh Penguins – 111 punkty
  3.   Columbus Blue Jackets – 108 punktów
  4.   New York Rangers – dzika karta, 102 punkty (45 zwycięstw)

Konferencja Zachodnia edytuj

Dywizja pacyficzna
  1.   Anaheim Ducks – mistrz dywizji pacyficznej w sezonie zasadniczym oraz 105 punktów
  2.   Edmonton Oilers – 103 punkty
  3.   San Jose Sharks – 99 punktów
  4.   Calgary Flames – dzika karta, 94 punkty (41 zwycięstw)
Dywizja centralna
  1.   Chicago Blackhawks – mistrz dywizji centralnej i konferencji zachodniej w sezonie zasadniczym oraz 109 punktów
  2.   Minnesota Wild – 106 punktów
  3.   St. Louis Blues – 99 punktów
  4.   Nashville Predators – dzika karta, 94 punkty (39 zwycięstw)

Drzewko playoff edytuj

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpoczęła się walka o mistrzostwo ligi w fazie play-off, która rozgrywana jest w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formule do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.

Pierwsze mecze play-off odbyły się w nocy z 12 na 13 kwietnia 2017 CEST. Wyżej rozstawiona drużyna jest pokazana w górnym rządu pary.

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał Pucharu Stanleya
                                     
M1  Washington Capitals 4     M1  Washington Capitals 3  
WC  Toronto Maple Leafs 2     M2  Pittsburgh Penguins 4  


M2  Pittsburgh Penguins 4 Konferencja Wschodnia
M3  Columbus Blue Jackets 1  
    M2  Pittsburgh Penguins 4  
  A2  Ottawa Senators 3  
A2  Ottawa Senators 4  
A3  Boston Bruins 2  
A1  Montreal Canadiens 2   A2  Ottawa Senators 4
WC  New York Rangers 4     WC  New York Rangers 2  


  M2  Pittsburgh Penguins 4
  WC  Nashville Predators 2
C1  Chicago Blackhowks 0     WC  Nashville Predators 4
WC  Nashvill Predators 4     C3  St. Louis Blues 2  
C2  Minnesotha Wild 1
C3  St. Louis Blues 4  
  WC  Nashville Predators 4
  P1  Anaheim Ducks 2  
P2  Edmonton Oilers 4  
P3  San Jose Sharks 2   Konferencja Zachodnia
P1  Anaheim Ducks 4   P2  Edmonton Oilers 3
WC  Calgary Flames 0     P1  Anaheim Ducks 4  

Wyniki spotkań playoff edytuj

KONFERENCJA WSCHODNIA
Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
  Washington Capitals (M1)   Toronto Maple Leafs (WC) 4 : 2 13 kwietnia 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia
3 : 2 D 3 : 4 2D 3 : 4 D 5 : 4 2 : 1 D 2 : 1 D
  Pittsburgh Penguins (M2)   Columbus Blue Jackets (M3) 4 : 1 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia
3 : 1 4 : 1 5 : 4 D 4 : 5 5 : 2
  Montreal Canadiens (A1)   New York Rangers (WC) 2 : 4 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia
0 : 2 4 : 3 D 3 : 1 1 : 2 2 : 3 D 1 : 3
  Ottawa Senators (A2)   Boston Bruins (A3) 4 : 2 12 kwietnia 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia
1 : 2 4 : 3 D 4 : 3 D 1 : 0 2 : 3 D 3 : 2 D
Półfinały
  Ottawa Senators (A2)   New York Rangers (WC) 4 : 2 27 kwietnia 29 kwietnia 2 maja 4 maja 6 maja 9 maja
2 : 1 6 : 5 D 1 : 4 1 : 4 5 : 4 D 4 : 2
  Washington Capitals (M1)   Pittsburgh Penguins (M2) 3 : 4 27 kwietnia 29 kwietnia 1 maja 3 maja 6 maja 8 maja 10 maja
2 : 3 2 : 6 3 : 2 D 2 : 3 4 : 2 5 : 2 0 : 2
Finał
  Pittsburgh Penguins (M2)   Ottawa Senators (A2) 4 : 3 13 maja 15 maja 17 maja 19 maja 21 maja 23 maja 25 maja
1:2 D 1:0 1:5 3:2 7:0 1:2 3:2 D
KONFERENCJA ZACHODNIA
Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
  Chicago Blackhawks (C1)   Nashville Predators (WC) 0 : 4 13 kwietnia 15 kwietnia 17 kwietnia 20 kwietnia
0 : 1 0 : 5 2 : 3 D 1 : 4
  Minnesota Wild (C2)   St. Louis Blues (C3) 1 : 4 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia 19 kwietnia 22 kwietnia
1 : 2 D 1 : 2 1 : 3 2 : 0 3 : 4 D
  Anaheim Ducks (P1)   Calgary Flames (WC) 4 : 0 13 kwietnia 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia
3 : 2 3 : 2 5 : 4 D 3 : 1
  Edmonton Oilers (P2)   San Jose Sharks (P3) 4 : 2 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia
2 : 3 D 2 : 0 1 : 0 0 : 7 4 : 3 D 3 : 1
Półfinały
  St. Louis Blues (C3)   Nashville Predators (WC) 2 : 4 26 kwietnia 28 kwietnia 30 kwietnia 2 maja 5 maja 7 maja
3 : 4 3 : 2 1 : 3 1 : 2 2 : 1 1 : 3
  Anaheim Ducks (P1)   Edmonton Oilers (P2) 4 : 3 26 kwietnia 28 kwietnia 30 kwietnia 3 maja 5 maja 7 maja 10 maja
3 : 5 1 : 2 6 : 3 4 : 3 D 4 : 3 D 1 : 7 2 : 1
Finał
  Anaheim Ducks (P1)   Nashville Predators (WC) 2 : 4 12 maja 14 maja 16 maja 18 maja 20 maja 22 maja
2:3 D 5:3 1:2 3:2 D 1:3 3:6
FINAŁ PUCHARU STANLEYA
  Pittsburgh Penguins (M2) – Nashville Predators (WC)  
Mecz Data
i miejsce		 Wynik meczu Wynik serii Strzelcy bramek Gwiazdy meczu
Penguins Predators
Mecz numer
1		 29.05.2017
Pittsburgh
PPG Paints Arena		 5 : 3
(3:0, 0:1, 2:2)		 1 : 0 15:32   Jewgienij Małkin (8)
16:37   Conor Sheary (1)
19:43   Nick Bonino (3)
56:43   Jake Guentzel (10)
58:58   Nick Bonino (4)		 28:21   Ryan Ellis (5)
50:06   Colton Sissons (6)
53:29   Frédérick Gaudreau (1)		 1.  Nick Bonino (PIT)
2.  Jake Guentzel (PIT)
3.  Colton Sissons (NSH)
Mecz numer
2		 31.05.2017
Pittsburgh
PPG Paints Arena		 4 : 1
(1:1, 0:0, 3:0)		 2 : 0 16:36   Jake Guentzel (11)
40:10   Jake Guentzel (12)
43:13   Scott Wilson (3)
43:28   Jewgienij Małkin (9)
 12:57   Pontus Åberg (2) 1.  Jake Guentzel (PIT)
2.  Matt Murray (PIT)
3.  Jewgienij Małkin (PIT)
Mecz numer
3		 03.06.2017
Nashville
Bridgestone Arena		 1 : 5
(1:0, 0:3, 0:2)		 2 : 1 02:46   Jake Guentzel (13)
 25:51   Roman Josi (6)
26:33   Frédérick Gaudreau (2)
39:37   James Neal (6)
44:54   Craig Smith (1)
53:10   Mattias Ekholm (1)		 1.  Pekka Rinne (NSH)
2.  Roman Josi (NSH)
3.  Frédérick Gaudreau (NSH)
Mecz numer
4		 05.06.2017
Nashville
Bridgestone Arena		 1 : 4
(1:1, 0:2, 0:1)		 2 : 2 15:57   Sidney Crosby (8)
 14:51   Calle Järnkrok (2)
23:45   Frédérick Gaudreau (3)
33:08   Viktor Arvidsson (3)
56:37   Filip Forsberg (9)		 1.  Pekka Rinne (NSH)
2.  Mike Fisher (NSH)
3.  Frédérick Gaudreau (NSH)
Mecz numer
5		 08.06.2017
Pittsburgh
PPG Paints Arena		 6 : 0
(3:0, 3:0, 0:0)		 3 : 2 01:31   Justin Schultz (4)
06:43   Bryan Rust (7)
19:49   Jewgienij Małkin (10)
21:19   Conor Sheary (2)
28:02   Phil Kessel (8)
36:40   Ron Hainsey (2)		 1.  Sidney Crosby (PIT)
2.  Phil Kessel (PIT)
3.  Ron Hainsey (PIT)
Mecz numer
6		 11.06.2017
Nashville
Bridgestone Arena		 2 : 0
(0:0, 0:0, 2:0)		 4 : 2 58:25   Patric Hörnqvist (5)
59:46   Carl Hagelin (2)		 1.  Patric Hörnqvist (PIT)
2.  Pekka Rinne (NSH)
3.  Justin Schultz (PIT)

Najlepsi zawodnicy playoff edytuj

Zawodnicy z pola[27]

 
Jewgienij Małkin
Punkty Gole Asysty +/−
  Jewgienij Małkin 28   Jake Guentzel 13   Sidney Crosby 19   Filip Forsberg +14
  Sidney Crosby 27   Jewgienij Małkin 10   Jewgienij Małkin 18   Erik Karlsson
  Rickard Rakell		 +13
  Phil Kessel 23   Filip Forsberg
  Jakob Silfverberg		 9   Erik Karlsson 16
  Jake Guentzel 21   Phil Kessel 15   Phil Kessel
  Ryan Johansen
  Brandon Montour
  Joel Edmundson		 +12
  Ryan Getzlaf 19   Sidney Crosby
  Phil Kessel
  Ryan Getzlaf
  Jean-Gabriel Pageau		 8   Ryan Getzlaf 11

Bramkarze[27]

W zestawieniu ujęto bramkarzy grających przez przynajmniej 600 minut.

 
Matt Murray
Obrony (w %) GAA[6] Shutouty Zwycięstwa
  Matt Murray .937   Matt Murray 1.70   Matt Murray 3   Pekka Rinne 14
  Jake Allen .935   Pekka Rinne
  Jake Allen		 1.96   Pekka Rinne
  Marc-André Fleury
  Cam Talbot		 2   Craig Anderson 11
  Pekka Rinne .930   Marc-André Fleury
  John Gibson		 9
  Henrik Lundqvist .927   Henrik Lundqvist 2.25
  Marc-André Fleury
  Cam Talbot		 .924   Craig Anderson 2.34   Craig Anderson
  Henrik Lundqvist
  Martin Jones
  Devan Dubnyk		 1   Matt Murray
  Braden Holtby
  Cam Talbot		 7

Nagrody edytuj

Nagrody drużynowe edytuj

Nagroda Drużyna
 
 Puchar Stanleya   Pittsburgh Penguins

 
Jewgienij Małkin
 
 Clarence S. Campbell Bowl
Najlepszy zespół Konferencji Zachodniej		  

  Nashville Predators
Nagroda Drużyna
 
 Presidents’ Trophy
Najlepsza drużyna sezonu zasadniczego		  

  Washington Capitals
 
 Prince of Wales Trophy
Najlepszy zespół Konferencji Wschodniej		   Pittsburgh Penguins

 
Sidney Crosby

Nagrody indywidualne edytuj

Nagroda Zawodnik
 
 Hart Memorial Trophy
Najwartościowszy zawodnik (MVP)
sezonu zasadniczego
 
   Connor McDavid
Edmonton Oilers
 
 Maurice Richard Trophy
Zdobywca największej ilości goli
w sezonie zasadniczym		     Sidney Crosby
Pittsburgh Penguins
 
 Art Ross Memorial Trophy
Zdobywca największej ilości punktów
w sezonie zasadniczym
 
   Connor McDavid
Edmonton Oilers
 
 James Norris Memorial Trophy
Najlepszy obrońca		     Brent Burns
San Jose Sharks
  Trofeum Vezina
Najlepszy bramkarz		     Siergiej Bobrowski
Columbus Blue Jackets
 
 William M. Jennings Trophy
Bramkarz, który puścił najmniejszą ilość goli
rozgrywając minimum 25 spotkań		     Braden Holtby
Washington Capitals
  Calder Memorial Trophy
Najlepszy debiutant		     Auston Matthews
Toronto Maple Leafs
Plus/Minus Award
Zawodnik z najlepszą statystyką +/−		       Jason Zucker
  Ryan Suter
Minnesota Wild
  Jack Adams Award
Trener roku		     John Tortorella
Columbus Blue Jackets
  Lady Byng Memorial Trophy
Zawodnik łączący kulturę na boisku
z wysokim poziomem sportowym		     Johnny Gaudreau
Calgary Flames
  Bill Masterton Memorial Trophy
Zawodnik wytrwały i pełen poświęcenia w grze		     Craig Anderson
Ottawa Senators
  Frank J. Selke Trophy
Najlepszy napastnik defensywny		     Patrice Bergeron
Boston Bruins
  Conn Smythe Trophy
Najwartościowszy zawodnik (MVP)
play-off		     Sidney Crosby
Pittsburgh Penguins

Trzy gwiazdy miesiąca (NHL Three Stars of the Month) edytuj

Miesiąc 1 2 3
Październik
 
  Connor McDavid
Edmonton Oilers
 
  Shea Weber
Montreal Canadiens
 

  Jonathan
Marchessault
Florida Panthers

Listopad
 
  Pekka Rinne
Nashville Predators
 
  Nikita Kuczerow
Tampa Bay Lightning
 
  Connor McDavid
Edmonton Oilers


Grudzień
 
  Siergiej Bobrowski
Columbus Blue Jackets
 
  Jewgienij Małkin
Pittsburgh Penguins
 
  Devan Dubnyk
Minnesota Wild


Styczeń
 
  Jewgienij Kuzniecow
Washington Capitals
 
  Brad Marchand
Boston Bruins
 
  Brent Burns
San Jose Sharks


Luty
 
  Jonathan Toews
Chicago Blackhawks
 
  Filip Forsberg
Nashville Predators
 
  Braden Holtby
Washington Capitals


Marzec
 
  Nikita Kuczerow
Tampa Bay Lightning
 
  Siergiej Bobrowski
Columbus Blue Jackets
 
  Patrick Kane
Chicago Blackhawks


Przypisy edytuj

  1. ↑ NHL announces 2015-16 season schedule. nhl.com. [dostęp 2015-06-25]. (ang.).
  2. ↑ Mike G. Morreale: Maple Leafs draft Auston Matthews first. cbssports.com, 2016-06-25. [dostęp 2016-06-25].
  3. ↑ Chris Peters: 2016 NHL Draft: Auston Matthews goes No. 1 on big night for Americans. cbssports.com, 2016-06-25. [dostęp 2016-06-25].
  4. ↑ Metropolitan defeats Pacific in All-Star Game final. nhl.com, 2017-01-30. [dostęp 2017-11-21].
  5. ↑ a b 2016-2017 Regural Season Stats. nhl.com. [dostęp 2017-06-28]. (ang.).
  6. ↑ a b Średnia straconych bramek na mecz.
  7. ↑ Marian Hossa scores 500th NHL goal. nhl.com, 2016-10-19. [dostęp 2017-11-08].
  8. ↑ Jaromir Jagr scores 750th NHL goal. nhl.com, 2016-10-21. [dostęp 2017-11-08].
  9. ↑ Jay Bouwmeester of Blues to play 1,000th game. nhl.com, 2016-10-31. [dostęp 2017-11-08].
  10. ↑ Rick Nash scores 400th NHL goal. nhl.com, 2016-11-09. [dostęp 2017-11-08].
  11. ↑ Chris Neil celebrates 1,000th NHL game. nhl.com, 2016-11-11. [dostęp 2017-11-09].
  12. ↑ Iginla Thankful To Play 1,500 Games. nhl.com, 2016-11-10. [dostęp 2017-11-09].
  13. ↑ Jaromir Jagr gets 1,888th point in Panthers loss. nhl.com, 2016-12-23. [dostęp 2017-11-09].
  14. ↑ Alex Ovechkin scores 1,000th NHL point. nhl.com, 2017-01-12. [dostęp 2017-11-09].
  15. ↑ Henrik Sedin scores 1,000th NHL point. nhl.com, 2017-01-12. [dostęp 2017-11-09].
  16. ↑ Patrick Marleau humbled to score 500 NHL goals. nhl.com, 2017-02-03. [dostęp 2017-11-11].
  17. ↑ Chimera to Join 1,000 Game Club. nhl.com, 2017-02-02. [dostęp 2017-11-11].
  18. ↑ Henrik Lundqvist proud to join 400-win club. nhl.com, 2017-02-12. [dostęp 2017-11-11].
  19. ↑ Jaromir Jagr gets 1,900th NHL point. nhl.com, 2017-02-12. [dostęp 2017-11-11].
  20. ↑ Sidney Crosby scores 1,000th NHL point. nhl.com, 2017-02-17. [dostęp 2017-11-11].
  21. ↑ 1,000 Assists for Joe Thornton. nhl.com, 2017-03-07. [dostęp 2017-11-11].
  22. ↑ Vrbata Plays 1,000th NHL Game. nhl.com, 2017-03-10. [dostęp 2017-11-11].
  23. ↑ Eric Staal Preps for 1,000th NHL Game. nhl.com, 2017-03-19. [dostęp 2017-11-11].
  24. ↑ Jaromir Jagr honored by Penguins. nhl.com, 2017-03-19. [dostęp 2017-11-11].
  25. ↑ Big night for Brian Gionta, who scores in game 1,000. nhl.com, 2017-03-28. [dostęp 2017-11-11].
  26. ↑ Red Wings celebrate Henrik Zetterberg on 1,000th game. nhl.com, 2017-04-10. [dostęp 2017-11-11].
  27. ↑ a b 2016-2017 Playoffs Stats. nhl.com. [dostęp 2017-11-18]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=NHL_(2016/2017)&oldid=71607331”