NUR-22

NUR-22 "Izabela"
	Dane podstawowe
Producent	Radwar
Typ	samobieżna stacja radiolokacyjna
	Historia
Lata produkcji	1998-2003
	Dane techniczne
Zasięg	do 100 km
Pasmo	pasmo S
Częstotliwość	3,2-3,4 GHz
Liczba śledzonych obiektów	72
	Użytkownicy
	Polska

NUR-22 „Izabela”^[1] – polska samobieżna stacja radiolokacyjna używana przez oddziały przeciwlotnicze Wojsk Lądowych. Przeznaczona jest do wykrywania, śledzenia, identyfikowania celów powietrznych. Potencjał zasięgowy stacji umożliwia wykrycie obiektów o skutecznej powierzchni odbicia 1 m² lecących na wysokości 1000 m w odległości 80 km. Maksymalna odległość wykrycia wynosi 100 km, a maksymalna wysokość wykrycia 7 km^[2]. Stacja zbudowana na podwoziu samochodu Tatra 815 w wersji czteroosiowej.

Stacja wywodzi się z samobieżnego radaru NUR-21 na podwoziu gąsienicowym SPG-1. Początkowo planowano jedynie umieszczenie zmodyfikowanej aparatury stacji NUR-21 na podwoziu kołowym w celu obniżenia ceny i kosztów eksploatacji, lecz z uwagi na dostępność nowych podzespołów elektronicznych na przełomie lat 80. i 90., ostatecznie opracowano ulepszoną i nowocześniejszą stację^[3]. Prace prowadzono w CNPEP Radwar w latach 1987–1992^[2]. Antena została nowo opracowana w Przemysłowym Instytucie Telekomunikacji^[2]. Z uwagi na zawieszenie prac, wejście do produkcji opóźniło się i partia próbna powstała w 1997 roku, a następnie w latach 1998-2003 wykonano dla Wojska Polskiego 8 egzemplarzy seryjnych, w tym 6 na zmodyfikowanym podwoziu SPR-22B^[2]. W Wojsku Polskim radar NUR-22 otrzymał oznaczenie RT-22 i nazwę Izabela^[2]. Część elektroniczną i antenę radaru NUR-22 wykorzystano ponadto przy produkcji jednego egzemplarza eksportowego radaru NUR-21MI na podwoziu gąsienicowym SPG-1M^[2].

Antena paraboliczna ma rozmiary 4,2 × 3,1 m i obraca się z prędkością 6 lub 12 obr./min^[3]. Antena jest unoszona mechanicznie na ramie. Radar ma całkowicie cyfrowy układ obróbki sygnału. Układ pozwala na automatyczne śledzenie 72 celów powietrznych^[2]. Wyposażony jest w system identyfikacji swój-obcy Supraśl i radiostację RRC-9500^[2].

Innym radarem jest nowszy NUR-22-3D(N)^[2].

Dane techniczne stacji radiolokacyjnej edytuj

pasmo pracy S (3,2-3,4 GHz)^[2]
zasięg wykrywania: do 100 km^[2]
pułap wykrywania: 7 km^[2]
ilość śledzonych obiektów 72
pokrycie przestrzeni w elewacji -10° +65°^[4]
moc szczytowa ok. 100 kW^[2]
moc średnia ok. 1 kW^[2]

Dane techniczne nośnika edytuj

nośnik: Tatra 815

trakcja kołowa 8×8
załoga 3 osoby
silnik wysokoprężny o mocy 360 KM (265 kW)^[2]
długość – 10,3 m
szerokości – 2,75 m
wysokość – 3,39 m
masa – 31 000 kg

prędkość:
- 65 km/h (po drogach utwardzonych)
- 40 km/h (po drogach gruntowych)
zasięg – 500-600 km

Wyposażenie edytuj

Agregat prądotwórczy
Układ filtrowentylacji z wentylatorem i filtropochłaniaczem
Układ ogrzewania kabiny kierowcy i nadwozia
Układ nawigacji zliczeniowe
Układ chłodzenia aparatury elektronicznej
Środki łączności wewnętrznej i zewnętrznej
Elektroniczny układ poziomowania z dokładnością do 1°

Przypisy edytuj

↑ NUR-22 Izabela. [dostęp 2012-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-23)]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Kwasek 2017 ↓, s. 71-72.
↑ ^a ^b Kwasek 2017 ↓, s. 71.
↑ Kwasek 2017 ↓, s. 74.

Bibliografia edytuj

4 Zielonogórski Pułk Przeciwlotniczy - Środki rozpoznania radiolokacyjnego. www.4zpplot.wp.mil.pl. [dostęp 2012-08-15]. (pol.).
NUR-22. [dostęp 2012-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-30)]. (pol.).
Tomasz Kwasek. Stacje radiolokacyjne NUR-22 i NUR-22-3D(N). „Nowa Technika Wojskowa”. 2/2017, s. 70-74, luty 2017. ISSN 1230-1655.

[1] NUR-22 Izabela. [dostęp 2012-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-23)]. (pol.).

[CITEREFKwasek201771-72-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Kwasek 2017 ↓, s. 71-72.

[CITEREFKwasek201771-3] Kwasek 2017 ↓, s. 71.

[CITEREFKwasek201774-4] Kwasek 2017 ↓, s. 74.

[1]

[2]

[3]

[4]