Naczynia kolateralne
Naczynia kolateralne[1] lub tętniczki kolateralne[2] – zespół niewielkich naczyń występujących m.in. w sercu, przeważnie nieuczestniczących w przenoszeniu krwi. Jednak na skutek znacznego zablokowania np. tętnic wieńcowych, mogą się one przekształcić w mniejszej i średniej wielkości tętnice wieńcowe, tworząc naturalne krążenie oboczne.
Tętniczki kolateralne są pozostałością embrionalnego pierwotnego splotu naczyniowego. Występują u ludzi od urodzenia, jednak przeważnie nie uczestniczą w transporcie krwi. Liczba i obecność naczyń kolateralnych jest zmienna osobniczo i gatunkowo.
Przekształcenie w tętnice edytuj
Obecne badania wskazują, że niedobór tlenu oraz wzrost i spadek ciśnienia w dotychczas istniejących tętnicach wieńcowych powoduje powstawanie nowych kanałów obocznych. Uwalniane są wtedy czynniki wzrostu stymulujące generowanie się rozrostu naczyń kolateralnych. Zaś same naczynia kolateralne przekierowują przepływ krwi z różnych kierunków do części mięśnia sercowego cierpiącego na niedobór tlenu, tworząc miejscowe krążenie oboczne. W dalszej kolejności wymienione powyżej czynniki indukują arteriogenezę, czyli formowanie naczyń krwionośnych niezależnie od hipoksji. Polega to na przekształcaniu istniejących wcześniej tętniczek kolateralnych w funkcjonalne tętnice w następstwie pogrubienia ich warstwy mięśniowej[3].
W toku badań ustalono, że odpowiednio dobrane ćwiczenia fizyczne najlepiej stymulowały tworzenie się krążenia obocznego. Niektóre badania wskazują również, że u osób dotkniętych poważną chorobą serca, u których naczynia oboczne mogły zastąpić 25% dawnego prawidłowego przepływu przez tętnice wieńcowe, występowało o 67% niższe ryzyko śmierci z powodu problemów z sercem na przestrzeni 10 lat. Pomimo tego z nieznanych obecnie przyczyn sieć naczyń obocznych u osób z chorobą wieńcową nie rozwija się wystarczająco dobrze, aby ominąć blokady tętnic wieńcowych przymkniętych np. płytką miażdżycową[4].
Przekształcanie się naczyń kolateralnych w małe i średnie tętnice wieńcowe ma ogromne znaczenie w przypadku chorób serca. Niejednokrotnie może decydować o życiu lub śmierci. Jednak dla wielu osób nawet umiarkowane ćwiczenia fizyczne nie są możliwe w przypadku zaawansowanej choroby serca. Dlatego trwają prace nad farmakologicznym stymulowaniem tworzenia kanałów obocznych. Alternatywą dla nich są dostępne obecnie metody inwazyjne i operacyjne.
W trakcie badań pojawiły się również sugestie, że możliwość przemiany małych naczyń krwionośnych w naczynia oboczne zakłócały uszkodzenia wywołane przez cukrzycę, jak również wysokie poziomy cholesterolu[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b G. Rubanyi, Terapia serca, „Świat Nauki”, 2017 nr 2, s. 42.
- ↑ J. Pawlak, B. Klim, M. Szkudlarek, J. Dzięcioł, Formowanie naczyń krwionośnych w chorobie wieńcowej – gdzie jesteśmy?, „Postępy Hig Med Dosw (online)”, 2004, s. 3 (s. 360).
- ↑ J. Pawlak, B. Klim, M. Szkudlarek, J. Dzięcioł, Formowanie naczyń krwionośnych w chorobie wieńcowej – gdzie jesteśmy?, „Postępy Hig Med Dosw (online)”, 2004, s. 3–4 (s. 360-361).
- ↑ G. Rubanyi, Terapia serca, „Świat Nauki”, 2017 nr 2, s. 44–43.
Bibliografia edytuj
- Joanna Pawlak, Beata Klim, Magdalena Szkudlarek, Janusz Dzięcioł: Formowanie naczyń krwionośnych w chorobie wieńcowej – gdzie jesteśmy?. www.phmd.pl, Postępy Hig Med Dosw. (online), Zakład Anatomii Prawidłowej Człowieka Akademii Medycznej w Białymstoku, 2004. [dostęp 2017-12-02]. (pol. • ang.).
- Inga Piętka, Małgorzata Lelonek: Znaczenie łożyskowego czynnika wzrostu w chorobie wieńcowej – Praca poglądowa. „Via Medica, Folia Cardiologica Excerpta”, Klinika Kardiologii, Katedra Kardiologii i Kardiochirurgii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, 2012. [dostęp 2017-12-02]. (pol.).
- Gabor Rubanyi. Terapia serca. „Świat Nauki”, s. 41–45, 2017. Warszawa: Prószyński Media. ISSN 0867-6380. (pol.).