Nadpasożytnictwo
Nadpasożytnictwo, pasożytnictwo wyższych rzędów, hiperpasożytnictwo, hiperparazytyzm – rodzaj pasożytnictwa wyższego (drugiego, a nawet trzeciego[1]) rzędu, w którym żywicielem pasożyta jest inny pasożyt[2], co może skutkować pozytywnym wpływem na ograniczenie jego działań na żywiciela podstawowego. Żywicielem nadpasożyta (hiperparasitus) jest pasożyt pierwszego lub drugiego stopnia[1].
Przykłady edytuj
- Grzyby z rodzaju Trichoderma mogą pasożytować na grzybach chorobotwórczych dla roślin i zmniejszać w ten sposób ich szkodliwość
- Grzyb Ampelomyces quisqualis pasożytujący na grzybach wywołujących mączniaki prawdziwe (grzyby z rzędu Erysiphales)
- Grzyb Eudarluca caricis – pasożyt rdzawnikowców (grzybów z rzędu Uredinales)
- Bakterie Bacillus thuringiensis pasożytują na larwach owadów, będących pasożytami roślin
- Larwy owadów baryłkarza bieliniaka czy złotooka są pasożytami larw owadów pasożytujących na roślinach; można je więc wykorzystać do biologicznej ochrony roślin.
- Baryłkarz bieliniak również posiada pasożyta z gatunku Lysibia nana.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Józef Razowski: Słownik entomologiczny. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987. ISBN 83-01-07907-X.
- ↑ Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.