Nagroda za muzykę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych
Nagroda za muzykę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdańsku i (od 1987 roku) w Gdyni jest przyznawana w konkursie głównym od pierwszej edycji festiwalu, czyli od 1974 roku. Klasyfikację najczęściej nagradzanych kompozytorów otwierają Michał Lorenc oraz Paweł Mykietyn (po pięć zwycięstw). Dalsze miejsce zajmują Wojciech Kilar, Zygmunt Konieczny, Jerzy Satanowski i Michał Urbaniak (wszyscy po dwa). W ciągu ponad trzydziestu lat istnienia festiwalu tylko dwukrotnie w konkursie zwyciężył obcokrajowiec. W 2005 roku był to Anglik Michael Nyman oraz w 2017 Włoch Sandro di Stefano. Nagrodą dla laureata jest 15 tysięcy złotych.[1].
Laureaci nagrody edytuj
1974-1979 edytuj
- 1974: Stanisław Radwan − Sędziowie
- 1975: Wojciech Kilar − Bilans kwartalny i Ziemia obiecana
- 1976: Piotr Figiel − Przepraszam, czy tu biją?
- 1977: Andrzej Korzyński − Czerwone ciernie
- 1978: Wojciech Kilar − Spirala
- 1979: Andrzej Kurylewicz − Lekcja martwego języka
1980–1989 edytuj
- 1980: nie przyznawano
- 1981: nie przyznawano
- 1982: festiwal nie odbył się
- 1983: festiwal nie odbył się
- 1984: Zbigniew Raj − W starym dworku, czyli niepodległość trójkątów
- 1985: Henryk Kuźniak − Kobieta z prowincji i Vabank II, czyli riposta
- 1986: Jerzy Maksymiuk − Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany
- 1987: Jerzy Matuszkiewicz − Wierna rzeka
- 1988: Jerzy Satanowski − Schodami w górę, schodami w dół
- 1989: nie przyznano nagród regulaminowych
1990–1999 edytuj
- 1990: Zygmunt Konieczny − Lawa, Pogrzeb kartofla i Ucieczka z kina „Wolność”
- 1991: Tadeusz Nalepa − Śmierć dziecioroba
- 1992: Michał Lorenc − Psy
- 1993: Tomasz Stańko − Pożegnanie z Marią
- 1994: nagroda ex-aequo
- 1995: nagroda ex-aequo
- 1996: nagroda ex-aequo
- 1997: Michał Lorenc − Bandyta
- 1998: Marek Kuczyński − Cudze szczęście
- 1999: Michał Urbaniak − Dług
2000–2009 edytuj
- 2000: Abel Korzeniowski − Duże zwierzę
- 2001: Michał Lorenc − Przedwiośnie
- 2002: Michał Urbaniak − Eden
- 2003: Zygmunt Konieczny − Pornografia
- 2004: Paweł Mykietyn − Ono
- 2005: Michael Nyman − Jestem
- 2006: Paweł Szymański − Plac Zbawiciela
- 2007: Michał Lorenc − Wszystko będzie dobrze
- 2008: Paweł Mykietyn − 33 sceny z życia
- 2009: Włodzimierz Pawlik − Rewers
2010-2019 edytuj
- 2010: Paweł Mykietyn − Trick
- 2011: Paweł Mykietyn − Essential Killing
- 2012: Piotr Dziubek − Droga na drugą stronę
- 2013: Jan Kanty Pawluśkiewicz − Papusza
- 2014: Mikołaj Trzaska − Pod Mocnym Aniołem
- 2015: Paweł Mykietyn − 11 minut[2]
- 2016: Motion Trio − Szczęście świata[3]
- 2017: Sandro di Stefano − Człowiek z magicznym pudełkiem[4]
- 2018: Antoni Komasa-Łazarkiewicz − Wilkołak i Kamerdyner[5]
- 2019: Leszek Możdżer − Ikar. Legenda Mietka Kosza[6]
od 2020 edytuj
- 2020: Hania Rani − Jak najdalej stąd[7]
- 2021: Teoniki Rożynek – Prime Time[8]
Przypisy edytuj
- ↑ Z regulaminu 31. FPFF 2006
- ↑ Złote Lwy 2015 - Filmweb [online], www.filmweb.pl [dostęp 2018-09-30] (pol.).
- ↑ Złote Lwy 2016 - Filmweb [online], www.filmweb.pl [dostęp 2018-09-30] (pol.).
- ↑ Złote Lwy 2017 - Filmweb [online], www.filmweb.pl [dostęp 2018-09-30] (pol.).
- ↑ Złote Lwy 2018 - Filmweb [online], www.filmweb.pl [dostęp 2018-09-30] (pol.).
- ↑ Laureaci 44. FPFF. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych. [dostęp 2019-09-22]. (pol.).
- ↑ 45. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Oto laureaci! [online], Onet Kultura, 12 grudnia 2020 [dostęp 2020-12-16] (pol.).
- ↑ Nagrody 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni [online], FilmPolski, 26 września 2021 [dostęp 2022-02-14] (pol.).