Nakolannik – rodzaj ochraniacza na kolana, używanego w niektórych dyscyplinach sportu lub podczas pracy wykonywanej w pozycji klęczącej. Wykorzystywany jest również wszędzie tam, gdzie występuje bezpośrednie niebezpieczeństwo uszkodzenia bądź kontuzji kolan.

Gracz w polo
Estońscy żołnierze w nakolannikach

Nakolannik wykonany jest najczęściej ze skóry lub materiału o dużej wytrzymałości, z miękką wyściółką od środka, aby użytkownik nie odczuwał dyskomfortu.

W sporcie edytuj

W sporcie jest używany zarówno przez amatorów korzystających rekreacyjnie m.in. z rowerów, deskorolek, desek, łyżworolek czy wrotek, jak również przez sportowców zawodowych i wyczynowych[1]. Z nakolanników korzystają najczęściej sportowcy w takich dyscyplinach jak: snowboard, hokej, siatkówka, piłka ręczna, kolarstwo górskie, taniec, wspinaczka skalna, futbol amerykański czy polo.

W pracy edytuj

Nakolanniki stosują również pracownicy, których praca wymusza pozycję klęczącą, chroniąc kolana np. od zimna lub wilgoci[2]. Jest używany m.in. w ogrodnictwie, przy układaniu kostki brukowej oraz przy układaniu parkietu lub paneli podłogowych. W tej dziedzinie służy do zwiększenia komfortu pracy i zapobiega otarciom i odparzeniom skóry. Nakolanniki przeznaczone są do prac w pozycji klęczącej, muszą spełniać wymagania zawarte w normie PN-EN 14404[3]

Militaria i Ratownictwo edytuj

Dawniej funkcjonował jako element zbroi (zob. nakolanek/nakolannik)

Stosowany jest przez jednostki specjalne zarówno wojskowe, jak też policyjne, służby ratunkowe szczególnie takie jak GOPR czy TOPR.

Istnieją też ochraniacze na inne części ciała, spełniające podobną funkcję, a są to: nakostnik, nałokietnik, naparstnik czy naramiennik.

Inne zastosowanie edytuj

  • nakolanniki dla dzieci do raczkowania

Zobacz także edytuj

  • orteza stawu kolanowego (stabilizator kolana)

Przypisy edytuj

  1. Cindy Kleh: Snowboard dla każdego. Poradnik.. Bellona, 2008, s. 15. ISBN 978-83-11-11025-0.
  2. Aleksander Górecki: Technologia ogólna: podstawy technologii mechanicznych. Warszawa: WSiP, 1984, s. 181. ISBN 978-83-02-04233-1.
  3. PN-EN 14404+A1:2010 - wersja angielska [online], sklep.pkn.pl [dostęp 2020-11-19].

Bibliografia edytuj