Namur (geologia)
Namur (ang. Namurian) – niestandardowe wydzielenie stratygraficzne (dawniej piętro) silezu. Nazwa pochodzi od miasta Namur w Belgii. Namur dzieli się na: namur A, namur B i namur C; w spągowej części namuru występuje goniatyt Glyphioceras spirale[1] i paproć nasienna Sphenopteris elegans[2] (= S. adiantoides)[3].
- Namur w sensie geochronologicznym – najstarszy wiek silezu (karbonu późnego), trwający około 10,5 miliona lat (od 326,4 ± 1,6 do około 315 mln lat temu). W podziale standardowym jest odpowiednikiem serpuchowu i starszego baszkiru.
- Namur w sensie chronostratygraficznym – dolne piętro silezu, leżące powyżej wizenu, a poniżej westfalu. Stratotyp dolnej granicy namuru znajduje się na Pendle Hill, hrabstwo Lancashire (Anglia).
Namur jest tradycyjną jednostką stratygraficzną karbonu produktywnego, stosowaną dla regionu europejskiego z zagłębiami węglowymi. Osady namuru tworzyły się zwykle w warunkach lądowych z niewielkimi ingresjami morskimi i zawierają liczne pokłady węgla kamiennego.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Stanisław Zbigniew Stopa, Namur, [w:] Słownik stratygraficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1968, s. 312–313.
- ↑ Christopher J. Cleal, Barry A. Thomas, Taxonomy and nomenclature of Sphenopteris and allied fossil‐genera of Carboniferous seed‐plant fronds, „TAXON”, 72 (4), 2023, s. 862–879, DOI: 10.1002/tax.12938, ISSN 0040-0262 [dostęp 2023-09-18] (ang.).
- ↑ Teresa Migier, Charakterystyka florystyczna warstw porębskich (namur A) okolic Katowic i Chorzowa, „Geological Quarterly”, 17 (2), 1973, s. 247–252, ISSN 1641-7291 [dostęp 2023-09-18] (ang.).