Nauruańczycy
Nauruańczycy (też: Naurańczycy, Nauru) – rdzenni mieszkańcy wyspy Nauru, odłam Mikronezyjczyków. Na samym Nauru żyje ich około 6,6 tys. (1995), stanowią oni 58% ogółu ludności wyspy. Skupiska emigrantów Nauru zamieszkują w Australii i na Fidżi[1].
.jpeg) Cykliści nauruańscy, 1916 | |
| Populacja |
6,6 tys. (1995) |
|---|---|
| Miejsce zamieszkania | |
| Język | |
| Religia |
protestantyzm – 70% |
| Grupa | |
Około 70% Nauruańczyków to protestanci, 30% katolicy[1]. Mówią językiem nauruańskim, należącym do grupy języków mikronezyjskich w gałęzi oceanicznej wielkiej rodziny języków austronezyjskich[1]. W powszechnym użyciu jest też język angielski[2].
Ludność mieszanego pochodzenia (ich przodkami byli Melanezyjczycy, Polinezyjczycy i Mikronezyjczycy), co znajduje odzwierciedlenie w rodzimej kulturze Nauru[2].
Przejęli zwyczaje i kulturę Zachodu[1]. W większości porzucili tradycyjny styl życia i działalność rolniczą[2]. Jeszcze w drugiej połowie XX wieku byli zamożnym społeczeństwem, czerpiącym zyski z eksploatacji złóż fosforytów[1], lecz po wyczerpaniu się złóż naturalnych zbiednieli. Wielu kształci się na uczelniach australijskich[2].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Krystyna Damm, Aldona Mikusińska (red.), Ludy i języki świata, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000 (PWN Leksykon), ISBN 83-01-13070-9, OCLC 830240260 (pol.).
- I.Ż. Kożanowskaja, Nauru, [w:] Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.), Narody i rieligii mira: encykłopiedija, Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, ISBN 5-85270-155-6, OCLC 40821169 (ros.).