Nektarynka

owoc odmian brzoskwini zwyczajnej o gładkiej skórce

Nektarynka (Prunus persica var. nucipersica) – odmiana (a właściwie grupa odmian) brzoskwini zwyczajnej, którą od brzoskwini odróżnia przede wszystkim gładka (niewłochata) skórka owoców. Pochodzenie nektarynek przez długi czas było zagadką. Podejrzewano, że jest to mieszaniec brzoskwini i śliwy. Jednak badania genetyczne wykazały, że brak charakterystycznego omszenia to skutek ujawnienia się genu recesywnego, odpowiedzialnego za tę cechę rośliny.

Nektarynka
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

różowate

Rodzaj

Prunus

Gatunek

brzoskwinia zwyczajna

Odmiana

nektarynka

Nazwa systematyczna
Prunus persica var. nucipersica (Suckow) C. Schneider
Ill. Handb. Laubholzk. 1:594. 1906
Synonimy
  • P. persica var. nectarina (Aiton) Maxim.)
Nektarynka
Kwiaty nektarynki

Morfologia edytuj

Pokrój
Drzewo o wysokości do 6 m, krótkowieczne, żyjące do 30 lat.
Pień
Kora ciemnobrunatnoszara, nieraz u dołu prawie czarna, podłużnie spękana.
Liście
Lancetowate, faliście ząbkowane, błyszczące.
Kwiaty
Różowe, pięciokrotne, o licznych słupkach i pręcikach. Kwitnie w kwietniu, przed pojawieniem się liści.
Owoce
Pestkowiec o masie 100–200 g, żółtej skórce z czerwonym rumieńcem. Dojrzewa w zależności od odmiany od lipca do października. Od owoców brzoskwini różnią się tym, że mają gładką skórkę, bez omszenia.

Zastosowanie edytuj

  • Roślina uprawna. Największe obszary jej uprawy znajdują się we Francji, Włoszech, Hiszpanii, Grecji, Stanach Zjednoczonych, Chile oraz w Południowej Afryce. W Polsce jest uprawiana, jednak jej uprawa jest narażona na ryzyko ze względu na duże wymagania cieplne. Jej kwiaty są często niszczone przez przymrozki wiosenne.
  • Sztuka kulinarna. Doskonały owoc jadalny, który stał się popularny dopiero na początku dwudziestego wieku. Ma aromatyczny i soczysty miąższ o żółtej lub pomarańczowej barwie, który jest bardziej zwarty niż u brzoskwini, przez co łatwo oddziela się od pestki. Najczęściej używana jest do bezpośredniego spożycia jako owoc deserowy, ale używana jest także jako dodatek do lodów, ciast. Robi się z niej także przetwory: dżemy, soki, kompoty, likiery, galaretki. Czasami poddaje się ją suszeniu.
Wartość odżywcza
Nektarynka, owoc surowy
(100 g)
Wartość energetyczna 213 kJ (51 kcal)
Białka 0,9 g
Węglowodany 11,8 g
Tłuszcze 0,2 g
Woda 86,6 g
Dane liczbowe na podstawie: [3]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[4]

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
  3. Hanna Kunachowicz, Beata Przygoda, Irena Nadolna, Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2017, s. 620. ISBN 978-83-200-5311-1
  4. Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Sadownictwo i szkółkarstwo. Warszawa: PWRiL, 1995. ISBN 83-09-01624-7.