Nelly de Rooij
Petronella Johanna Nelly de Rooij (ur. 30 lipca 1883 w Weesp, zm. 10 czerwca 1964 w Arnhem) – holenderska zoolog, badaczka płazów i gadów.
Studiowała w Amsterdamie, gdzie otrzymała dyplom w 1904 roku. Nie mogąc kontynuować tam pracy naukowej z powodu dyskryminacyjnego prawa holenderskiego, przeniosła się do Zurychu, gdzie obroniła w 1907 pracę doktorską na temat układu sercowo-naczyniowego salamandry z rodzaju Andrias. W 1907 zajęła się konserwacją okazów gadów i płazów w muzeum zoologicznym na Uniwersytecie Amsterdamskim. W wyniku reformy administracyjnej w 1922 została zmuszona do rezygnacji z tego stanowiska.
Jej kariera naukowa była krótka, ale stanowiła istotny wkład w herpetologię dotyczącą Archipelagu Malajskiego. Wydała na ten temat książkę pt. The reptiles of the Indo-Australian archipelago (wyd. E.J. Brill Ltd., Lejda 1915, 1917), w której opisała po raz pierwszy kilka gatunków zwierząt należących do tamtejszej fauny, na przykład Tribolonotus gracilis. Reprint obydwu części książki ukazał się w 1970 nakładem wydawnictwa Asher z Vaals.
Bibliografia edytuj
- Kraig Adler: Contributions to the History of Herpetology, Society for the study of amphibians and reptiles, S.S.A.R., Oxford, Ohio 1989. ISBN 0-916984-19-2