Nemi (wł. Lago di Nemi, ant. Nemorensis Lacus) – jezioro wulkaniczne w Górach Albańskich we Włoszech, ok. 20 km na południowy wschód od Rzymu.

Nemi
Ilustracja
Jezioro Nemi – widok od południa
Położenie
Państwo

 Włochy

Wysokość lustra

316 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

1,67 km²

Wymiary
• max długość
• max szerokość


1,5 km
1,4 km

Głębokość
• maksymalna


33 m

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Nemi”
Ziemia41°42′48″N 12°42′07″E/41,713333 12,701944
Góry Albańskie na zdjęciu satelitarnym: obok większego jeziora Albano widoczne mniejsze jezioro Nemi
John Robert Cozens, Jezioro Nemi, ok. 1777.
William Turner, Jezioro Nemi, ok. 1828.

Jezioro leży u podnóży szczytu Monte Cavo. Jego lustro wody znajduje się na wysokości 316 m n.p.m., 25 m powyżej lustra wody jeziora Albano. Powierzchnia jeziora wynosi 1,67 km², długość maksymalna ok. 1,5 km, maksymalna głębokość 33 m.

W starożytności związane z kultem Diany, której świątynia znajdowała się na północnym brzegu jeziora. Kapłanem bogini był Rex Nemorensis[1]. W pobliżu jeziora miał swą letnią willę Juliusz Cezar.

W jeziorze zatopione zostały dwa wielkie statki, zbudowane z polecenia rzymskiego cesarza Kaliguli. Począwszy od 1446 r. na próżno podejmowano próby dostania się do nich przy użyciu ówczesnych dzwonów nurkowych. Wraki odsłonięto dopiero po wypompowaniu w latach 1928–1929 znacznej części wody z jeziora[2]. Wydobyte do 1932 r., zostały umieszczone w muzeum. Spłonęły w nim w czasie II wojny światowej w 1944 r.

Przypisy edytuj

  1. Mała encyklopedia kultury antycznej, red. Zdzisław Piszczek, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1983, s. 642.
  2. Feldhaus Franz Maria: Maszyny w dziejach ludzkości od czasów najdawniejszych do Odrodzenia, Państwowe Wydawnictwa Techniczne, Warszawa 1958, s. 136–137.