Neobisniusrodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków.

Neobisnius
Ganglbauer, 1895
Ilustracja
Neobisnius prolixus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

kusakowate

Podrodzina

kusaki

Plemię

Staphylinini

Podplemię

Philonthina

Rodzaj

Neobisnius

Typ nomenklatoryczny

Gabrius villosulus Stephens

Chrząszcze o bardzo smukłym ciele. Głowę mają silnie punktowaną, mocno z tyłu zwężoną, zaopatrzoną w małe oczy, krótkie i krępe czułki o drugim członie nie szerszym niż trzeci oraz głaszczki wargowe o wrzecionowatym, zaostrzonym u szczytu ostatnim członie. Szyja jest nie szersza niż połowa szerokości głowy. Przedplecze jest wydłużone, o bokach prawie równoległych, przednich kątach prostych, tylnych kątach zaokrąglonych, a powierzchni, z wyjątkiem szerokiej linii wzdłuż środka, silnie punktowanej. Epipleury przedtułowia mają górne krawędzie przed środkiem długości silnie ku dołowi wygięte. Pokrywy są znacznie szersze od przedplecza i mniej więcej tak szerokie jak odwłok, o bokach prawie równoległych. Samce mają trzy początkowe człony stóp przednich odnóży rozszerzone a odwłok z trójkątnym wykrojeniem pośrodku tylnego brzegu szóstego sternitu[1].

Przedstawiciele rodzaju występują w krainach: palearktycznej, nearktycznej, orientalnej, australijskiej i etiopskiej z Madagaskarem włącznie[2]. W Polsce stwierdzono 4 gatunki[3] (zobacz też: kusakowate Polski)

Rodzaj ten został wprowadzony w 1895 roku przez Ludwiga Ganglbauera. Należą doń 72 opisane gatunki[2]:

Przypisy edytuj

  1. Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 e Kusakowate - Staphylinidae: Kusaki - Staphylininae. Warszawa, Wrocław: PWN, PTE, 1980.
  2. a b Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Iscecta:Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 2). Staphylininae: Diochini, Maorothiini, Othiini, Platyprosopini, Staphylinini (Amblyopinina, Anisolinina, Hyptiomina, Philonthina). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 2441–3020, 2001. 
  3. A. Melke: Neobisnius. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2021-02-20].