Neomonachus

rodzaj ssaka

Neomonachusrodzaj drapieżnych ssaków morskich z rodziny fokowatych (Phocidae).

Neomonachus
Slater & K.M. Helgen, 2014[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – mniszka hawajska (N. schauinslandi)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Infrarząd

Arctoidea

Nadrodzina

Phocoidea

Rodzina

fokowate

Rodzaj

Neomonachus

Typ nomenklatoryczny

Monachus schauinslandi Matschie, 1905

Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący na Hawajach[2][3].

Morfologia edytuj

Długość ciała 183–240 cm; masa ciała 136–272 kg; długość ciała noworodków około 100 cm, masa ciała 16–18 kg (dotyczy gatunku występującego współcześnie)[3][4].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniowali w 2014 roku amerykańscy zoolodzy Graham J. Slater i Kristofer Michael Helgen w artykule poświęconym biogeografii i taksonomii mniszek opublikowanym na łamach ZooKeys[1]. Na gatunek typowy autorzy wyznaczyli (oryginalne oznaczenie) mniszkę hawajską (N. schauinslandi).

Etymologia edytuj

Neomonachus: gr. νεος neos ‘nowy’; rodzaj Monachus Fleming, 1822 (mniszka)[1].

Podział systematyczny edytuj

Takson wyodrębniony na podstawie danych genetycznych z Monachus; drogi rozwojowe Monachus i Neomonachus rozdzieliły się około 6,3 mln lat temu[1] (zobacz kladogram[5]). Do rodzaju należą następujące współczesne[a] gatunki[1][7][4][8][2][9]:

Uwagi edytuj

  1. W teriologii za taksony współczesne uważa się również gatunki wymarłe po 1500 roku[6].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e Scheel i in. 2014 ↓, s. 17.
  2. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 442. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  3. a b B. Stewart: Family Phocidae (Earless Seals). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 4: Sea Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2014, s. 169. ISBN 978-84-96553-93-4. (ang.).
  4. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 677. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  5. Scheel i in. 2014 ↓, s. 13.
  6. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Taxonomic overview. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-03]. (ang.).
  7. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-19]. (ang.).
  8. Appendix 1: Extinct species. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 710. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  9. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 154. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

Bibliografia edytuj

  • D.M. Scheel, G.J. Slater, S-O. Kolokotronis, C.W. Potter, D.S. Rotstein, K. Tsangaras, A.D. Greenwood & K.M. Helgen. Biogeography and taxonomy of extinct and endangered monk seals illuminated by ancient DNA and skull morphology. „ZooKeys”. 49, s. 1–33, 2014. DOI: 10.3897/zookeys.409.6244. (ang.).