Neotamias

rodzaj gryzonia

Neotamiasrodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).

Neotamias
A.H. Howell, 1929[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – pręgowiec zwinny (N. rufus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

wiewiórkokształtne

Rodzina

wiewiórkowate

Podrodzina

afrowiórki

Plemię

Tamiini

Rodzaj

Neotamias

Typ nomenklatoryczny

Eutamias merriami J.A. Allen, 1889

Gatunki

27 gatunków (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Północnej[2][3][4].

Morfologia edytuj

Długość ciała (bez ogona) 106–227 mm, długość ogona 80,3–119 mm; masa ciała 35,8–180 g[3][5].

Systematyka edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1929 roku amerykański teriolog i ornitolog Arthur Holmes Howell na łamach North American Fauna[1]. Na gatunek typowy Howell wyznaczył (oryginalne oznaczenie) pręgowca zaroślowego (N. merriami).

Etymologia edytuj

Neotamias: gr. νεος neos „nowy”; rodzaj Tamias Illiger, 1811 (pręgowiec)[1].

Podział systematyczny edytuj

Takson tradycyjnie umieszczany w randze podrodzaju w obrębie Tamias[4] lecz badania przeprowadzone w 2015 roku wykazały, że jest to odrębny rodzaj[6]. Do rodzaju Neotamias zaliczane są następujące gatunki[7][5][2][8]:

Opisano również gatunek wymarły z miocenu Ameryki Północnej[9]:

Przypisy edytuj

  1. a b c A.H. Howell. Revision of the American chipmunks (genera Tamias and Eutamias). „North American Fauna”. 52, s. 26, 1929. (ang.). 
  2. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 624–626. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  3. a b J. Koprowski, E. Goldstein, K. Bennett & C. Pereira: Family Sciuridae (Tree, Flying and Ground Squirrels, Chipmunks, Prairie Dogs and Marmots). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 785–795. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
  4. a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Subgenus Neotamias. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-29].
  5. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 399–401. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  6. B.D. Patterson & R.W. Norris. Towards a uniform nomenclature for ground squirrels: the status of the Holarctic chipmunks. „Mammalia”. 80 (3), s. 241–251, 2015. DOI: 10.1515/mammalia-2015-0004. (ang.). 
  7. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-21]. (ang.).
  8. Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 211–213. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  9. J.E. Martin. Two new sciurids, Eutamias malloryi and Parapaenemarmota (Rodentia), from the late Miocene (Hemphillian) of northern Oregon. „Thomas Burke Memorial Washington State Museum Research Report”. 6, s. 31–42, 1998. (ang.).