Nerw biodrowo-pachwinowy
Nerw biodrowo-pachwinowy (łac. nervus ilioinguinalis) – w anatomii człowieka nerw odchodzący od pierwszej pętli splotu lędźwiowego, łączącej część dolną nerwu podżebrowego (Th12) z gałęzią brzuszną pierwszego nerwu lędźwiowego (L1). Jest nerwem mieszanym: czuciowym i ruchowym[1].
Przebieg edytuj
W swym początkowym odcinku po wyjściu z mięśnia lędźwiowego większego przebiega między mięśniem czworobocznym lędźwi a nerką, w dalszym odcinku między mięśniami przednimi brzucha. Przebija mięsień skośny wewnętrzny brzucha, biegnie w kierunku przyśrodkowym i dołącza do powrózka nasiennego. Przebiega następnie przez pierścień pachwinowy powierzchowny, oddając swe gałęzie końcowe skórne[1].
Obszar unerwienia edytuj
Ruchowo nerw ten zaopatruje dolne odcinki mięśni: poprzecznego, skośnego zewnętrznego i wewnętrznego brzucha. Czuciowo zaopatruje otrzewną ścienną, skórę wzgórka łonowego, skórę przyśrodkowej części bruzdy pachwinowej i okolicy podpachwinowej, a także u mężczyzn skórę przedniego odcinka moszny a u kobiet skórę przedniego odcinka warg sromowych większych[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 99–101, ISBN 978-83-200-3258-1.
