Niedziela Izraela – święto chrześcijańskie, obchodzone w Kościołach protestanckich (głównie ewangelickich) na pamiątkę zburzenia Świątyni Jerozolimskiej w 70 r. n.e. Obchodom święta towarzyszy refleksja nad rolą Izraela w historii zbawienia, a także idea utrwalania więzi między chrześcijanami i Żydami. Niedziela Izraela ma być także przejawem sprzeciwu wobec antysemityzmu. Przesłanie to zostało poparte przez wybitnego kalwinistycznego teologa – Karla Bartha, który uważał antysemityzm za grzech przeciwko Duchowi Świętemu[1]. Podczas uroczystych nabożeństw w kościołach, wspominane są także szczególne prześladowania i zbrodnie przeciwko Żydom dokonane podczas II wojny światowej.

Niedziela Izraela
Ilustracja
Ściana płaczu
Dzień

dziesiąta niedziela po Święcie Trójcy Świętej

Typ święta

protestanckie

Znaczenie

upamiętnia zburzenie Świątyni Jerozolimskiej

Podobne święta

Dzień Judaizmu

W czasie Niedzieli Izraela w parafiach ewangelickich na ołtarzach stawiane są menory[1].

Nabożeństwo edytuj

W Kościele Ewangelicko-Augsburskim w RP[2] hasłem tygodnia jest werset z Księgi Psalmów:

Błogosławiony naród, którego Bogiem jest Pan, lud, który sobie wybrał za dziedzictwo.

Psalm 33:12, Biblia warszawska

Odczytywane są również fragmenty Psalmu 74 (wersety: 1-3.8-11.20.21). Śpiewane są m.in. pieśni: Grzechu moc dręczy (nr 420) oraz Boże litości, Wszechmogący (nr 658). Obowiązuje barwa liturgiczna zielona. Pierwszym introitem jest Psalm 106,48 oraz 74,2.20.22; drugim – Psalm 33,18.20.22. Graduale stanowi werset 12. Psalmu 33, zaś antyfonę – Psalm 96,7[3].

W Polsce Niedziela Izraela jest obchodzona także w Kościele Ewangelicko-Reformowanym[4].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj