Niemiecko-Luksemburski Park Krajobrazowy

Niemiecko-Luksemburski Park Krajobrazowy (luks. Däitsch-Lëtzebuerger Naturpark, niem. Deutsch-Luxemburgischer Naturpark, fr. Parc naturel germano-luxembourgeois) – najstarszy europejski transgraniczny park krajobrazowy powołany w 1964 roku[1] na terenie Wielkiego Księstwa Luksemburga i niemieckiego kraju związkowego Nadrenii-Palatynatu.

Zamek Vianden
Dolina Our na granicy Luksemburga i Niemiec
Położenie parku

Park zajmuje obszar 789 km² wzdłuż północnej granicy niemiecko-luksemburskiej, z czego 432 km² znajdują się po stronie nadreńskiej, a 357 km² po stronie Wielkiego Księstwa[2]. W Niemczech obszar parku jest jednokładny z powołanym w 1958 r. Parkiem Krajobrazowym Południowego Eifel (niem. Naturpark Südeifel)[3], zaś większa część strony luksemburskiej pokrywa się z powołanym w 2005 r. na obszarze 306 km² Parkiem Krajobrazowym Our (luks. i niem. Naturpark Our, fr. Parc naturel de l'Our)[4].

Park obejmuje dolinę rzeki Our rozdzielającą dwa państwa i niskie góry Ardeny od Eifel, w jego południowej części znajduje się region określany mianem Małej Szwajcarii Luksemburskiej (luks. Kleng Lëtzebuerger Schwäiz, niem. Luxemburger Schweiz, fr. Petite Suisse luxembourgeoise)[2]. Do atrakcji parku zalicza się m.in. liczne zabytki (np. zamek Vianden, były klasztor w Echternach), wsie i miasteczka, doliny rzeczne z licznymi wodospadami, młynami i formacjami geologicznymi, lasy, dziedzictwo kulturowe (tańcząca procesja w Echternach jest wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa ludzkości UNESCO)[5]. Na terenie parku powołano 25 rezerwatów przyrody oraz liczne inne formy ochrony przyrody[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Visiter - Luxembourg [online], www.luxembourg.public.lu [dostęp 2017-11-19] (fr.).
  2. a b c Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-10)].
  3. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2014-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-03)].
  4. Parc naturel de l'Our - Introduction [online], www.naturpark-our.lu [dostęp 2017-11-19] (ang.).
  5. Intangible Heritage Home - intangible heritage - Culture Sector - UNESCO [online], www.unesco.org [dostęp 2017-11-19] (ang.).