Nierówność Shapiro

Nierówność Shapiro – nierówność zaproponowana przez amerykańskiego matematyka Shapiro w 1954 r.

Niech oraz

będzie liczbą parzystą
albo
będzie liczbą nieparzystą.

Oznaczmy także Wówczas zachodzi

Nierówność ta dla n = 3 nazywana jest nierównością Nesbitta.

Dla większych wartości n nierówność nie zachodzi, a ostrym ograniczeniem dolnym jest gdzie jest równe gdzie jest największą funkcją wypukłą, której wykres leży poniżej wykresów oraz Wartość tej stałej znalazł w 1969 Vladimir Drinfeld.

Dowód nierówności dla n = 1 i n = 2 edytuj

Dowód nierówności dla   oraz   jest trywialny.

Gdy   nierówność Shapiro ma postać:

 

czyli  

gdy   nierówność Shapiro jest postaci:

 

czyli  

 

Dowód nierówności dla n = 3 edytuj

Skorzystamy z następującego lematu:

 

Dowód lematu:

Niech   będzie dowolną liczbą dodatnią. Mamy:

 

Ostatnia nierówność jest prawdziwa, ponieważ kwadrat każdej liczby rzeczywistej jest nieujemny.

Dowód Nierówności Shapiro, gdy  

Mamy wykazać, że:

 

Oznaczmy       Zatem:

 
 
 

Nierówność   możemy więc zapisać następująco:

  kolejne nierówności są równoważne:
 
 
 
 

Na mocy lematu mamy:

 
 
 

Dodając te nierówności stronami otrzymujemy nierówność   co dowodzi, że nierówność   jest prawdziwa.

Dowód nierówności dla n = 4 edytuj

Udowodnimy najpierw następujący lemat:

 

Dowód lematu:

Dla dowolnych dodatnich   zachodzi   Mamy:

  c. n. d.

Dowód Nierówności Shapiro dla n = 4:

Mamy wykazać, że  

Zauważmy, że:

 
 

Na mocy nierówności Cauchy’ego mamy:

 

czyli:

 

Mamy zatem:

 
 
 
 

Na mocy lematu mamy:

 
 

Zatem udowodniliśmy nierówność:

 

która jest równoważna nierówności

  cnd.

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Rozdział 10. W: Lev Kourliandtchik: Słynne nierówności. Wydawnictwo Aksjomat, 2002. ISBN 83-87329-29-0.

Linki zewnętrzne edytuj