Nik Zupančič

Nik Zupančič
	; Nik Zupančič (z prawej) w barwach HDD Olimpija Lublana (2007)
Data i miejsce urodzenia	3 października 1968 ; Lublana
Obywatelstwo	Słowenia
Wzrost	185 cm
Pozycja	napastnik (center)
Uchwyt	prawy
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2011–2015	Słowenia (asystent)
2015	HDD Jesenice
2015–2017	Słowenia
2016–2017	HDD Jesenice
2017–2018	Słowenia (asystent)
2018–2019	VEU Feldkirch
2019–2020	Unia Oświęcim
2021–2022	HDD Jesenice
2022–	Unia Oświęcim

Nik Zupančič (ur. 3 października 1968 w Lublanie) – słoweński hokeista, reprezentant Jugosławii i Słowenii, trener.

Kariera edytuj

Nik Zupančič karierę rozpoczął w 1984 roku w Olimpiji Lublana, w której występował pięciokrotnie (1984–1987, 1988–1996, 2001, 2005–2006, 2007–2009) oraz odnosił największe sukcesy w swojej karierze: wicemistrzostwo Jugosławii 1991, czterokrotnie zajął 3. miejsce w ekstraklasie jugosłowiańskiej (1985, 1986, 1987, 1990), trzykrotne mistrzostwo Słowenii (1995, 1996, 2001), pięciokrotne wicemistrzostwo Słowenii (1992, 1993, 1994, 2008, 2009), zajął 3. miejsce w ekstraklasie słoweńskiej 2006, wicemistrzostwo Austrii 2008, zdobył Puchar Jugosławii 1987, trzykrotnie Puchar Słowenii (1994, 1996, 2001), zajął 3. miejsce w Pucharze Konfederacji 1995 oraz zdobył mistrzostwo Interligi 2001.

Reprezentował również: Medveščak Zagrzeb (1987–1988 – Puchar Jugosławii 1988), HK Bled (1996–1997 – 3. miejsce w ekstraklasie słoweńskiej 1997), austriacki VEU Feldkirch (1997–1999 – 94 mecze,79 punktów (43 gole, 36 asyst)), z którym zdobył Mistrzostwo Austrii, 1998, zajął 3. miejsce w Österreichische Eishockey-Liga 1999, wygrał rozgrywki Europejskiej Hokejowej Ligi 1998 oraz dwukrotnie zdobył mistrzostwo Alpenligi (1998, 1999), a także fiński JYP (1999–2000 – 52 mecze, 30 punktów (12 goli, 18 asyst)), szwedzki Timrå IK (2000–2001 – 47 meczów, 10 punktów (9 goli, 1 asysta)), HK Jesenice, z którym w sezonie 2001/2002 rozegrał łącznie 25 meczów ligowych, w których łącznie zdobył 58 punktów (23 gole, 35 asyst), spędził 31 minut na ławce kar oraz wywalczył wicemistrzostwo Słowenii 2002 oraz został królem strzelców (19 goli), najlepszym asystentem (22 asysty) i zarazem najlepszym punktującym ekstraklasy słoweńskiej (41 punktów).

Potem reprezentował barwy austriackich klubów: dwukrotnie EHC Lustenau (2002–2003 i 2003–2005 – 106 meczów, 199 punktów (92 gole, 107 asyst)), EC Dornbirn (2003 – 1 mecz), EV Zeltweg (2006–2007 – 32 mecze, 75 punktów (32 mecze, 43 asysty)) oraz w sezonie 2009/2010 klub Oberligi austriackiej – EC Weiz, w którym rozegrał 20 meczów, zdobył 33 punkty (15 goli, 18 asyst)), spędził 14 minut na ławce kar, po czym w wieku 41 lat zakończył sportową karierę.

Kariera reprezentacyjna edytuj

Nik Zupančič z reprezentacji Jugosławii U-18 rozegrał 12 meczów, w których zdobył 35 punktów (25 goli, 10 asyst) oraz wystąpił na dwóch turniejach o mistrzostwo świata juniorów (1987 – awans do Grupy B, król strzelców (18 goli), najlepszy punktujący (23 punkty), najlepszy napastnik), 1988).

Z seniorskiej reprezentacją Jugosławii rozegrał 14 meczów, w których zdobył 10 punktów (7 goli, 3 asysty), spędził 12 minut na ławce kar oraz wystąpił na dwóch turniejach o mistrzostwo świata (1989, 1991).

Po rozpadzie Jugosławii w 1992 roku Nik Zupančič rozpoczął występy w reprezentacji Słowenii, w której w latach 1993–2004 rozegrał 66 meczów, w których zdobył 100 punktów (52 gole, 48 asyst), spędził 50 minut na ławce kar oraz brał udział w 11 turniejach o mistrzostwo świata (1993, 1994, 1995, 1996, 1997 – awans do Grupy B, 1998, 1999, 2000 – król strzelców (7 goli), 2001 – awans do Elity, najlepszy w klasyfikacji face-off (76,25%), najlepszy wskaźnik +/- (+16), 2002, 2004 – awans do Elity).

Kariera trenerska edytuj

Nik Zupančič po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W latach 2011–2015 był asystentem Matjaža Kopitara w reprezentacji Słowenii, a od lutego 2015 prowadził HDD Jesenice^[1]. Po dymisji Kopitara z funkcji selekcjonera, został mianowany nowym selekcjonerem reprezentacji Słowenii, z którą podczas mistrzostw świata I Dywizji Grupy A 2016 rozgrywanych w katowickim Spodku wywalczył awans mistrzostw świata Elity oraz wywalczył w tym samym roku w Mińsku awans do turnieju olimpijskiego 2018 w Pjongczangu, na których był jednak asystentem selekcjonera Kariego Savolainena, gdyż po spadku z Elity na mistrzostwach świata 2017 rozgrywanych we Francji i w Niemczech podał się do dymisji.

W sezonie 2017/2017 ponownie szkolił HDD Jesenice^[2]. Następnie w latach 2018–2019 prowadził austriacki VEU Feldkirch, a 20 czerwca 2019 roku został trenerem klubu Polskiej Hokej Ligi – Unii Oświęcim^[3], w którym w sezonie 2019/2020 dotarł do finału Pucharu Polski 2019, w którym Biało-Niebiescy przegrali 2:0 z GKS-em Jastrzębie-Zdrój, a przedwcześnie zakończone z powodu pandemii koronawirusa rozgrywki Polskiej Hokej Ligi 2019/2020, zakończyli na 2. miejscu i uznaniowo zostali wicemistrzami Polski. W trakcie kolejnej edycji PHL 2020/2021 zrezygnował z posady po kolejce z dnia 15 listopada 2020, gdy w trakcie spotkania w Toruniu otrzymał karę meczu za niesportowe zachowanie^[4]^[5]. W czerwcu 2021 ponownie objął posadę trenera HDD^[6]^[7]. Na początku lipca 2022 ogłoszono, że ponownie został trenerem Unii Oświęcim^[8].

Statystyki edytuj

Reprezentacyjne edytuj

Rok	Drużyna	Turniej	Miejsce	M	G	A	Pkt	Kary
1987	Jugosławia U-20	MŚJ-C	1	5	18	5	23	0
1988	Jugosławia U-20	MŚJ-B	6	7	7	5	12	0
1989	Jugosławia	MŚ-C	2	7	2	3	5	4
1991	Jugosławia	MŚ-B	6	7	5	0	5	8
1993	Słowenia	MŚ-C	4	7	9	9	18	18
1994	Słowenia	MŚ-C	5	6	4	3	7	6
1995	Słowenia	MŚ-C	7	4	3	2	5	4
1996	Słowenia	MŚ-C	3	7	10	4	14	6
1997	Słowenia	MŚ-C	1	5	3	3	6	0
1998	Słowenia	MŚ-B	2	7	4	5	9	2
1999	Słowenia	MŚ-B	5	7	1	2	3	6
2000	Słowenia	MŚ-B	7	7	7	4	11	0
2001	Słowenia	MŚ-DI	1	5	5	11	16	0
2002	Słowenia	MŚ	13	6	1	3	4	0
2004	Słowenia	MŚ-DI	1	5	5	2	7	8
Ogółem jako junior				12	25	10	35	0
Ogółem jako senior				80	59	51	110	62
Razem				92	84	61	145	62