Nikołaj Obuchow
Nikołaj Borisowicz Obuchow, też Obouhow, Obukhov (ros. Николай Борисович Обухов, ur. 10 kwietnia?/22 kwietnia 1892 w Olszance w guberni kurskiej, zm. 13 czerwca 1954 w Saint-Cloud na przedmieściach Paryża)[1] – rosyjski kompozytor.
| |
| Imię i nazwisko |
Nikołaj Borisowicz Obuchow |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 kwietnia 1892 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
13 czerwca 1954 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
W 1911 krótko studiował w Konserwatorium Moskiewskim kontrapunkt u Aleksandra Iljinskiego i grę fortepianową u Strachowa[2]. W 1913 rozpoczął studia w Konserwatorium Petersburskim pod kierunkiem Wasilija Kałafatiego, Maksimiliana Sztajnberga i Nikołaja Czeriepnina[1][2]. W 1918 wraz z rodziną wyjechał z Rosji i osiedlił się pod Paryżem[1].
Był jednym z pierwszych kompozytorów piszących techniką dodekafoniczną. W 1915 zastosował nowy system notacji, analogiczny do systemu Jefima Gołyszewa, polegający na zapisie dźwięków alterowanych krzyżykiem w miejscu główki nuty. W latach 30. skonstruował instrument elekryczny, któremu nadal formę krzyża (stąd nazwa Croix Sonore), generujący brzmienia podobne do fal Martenota i thereminu[1][2][3].
W 1947 opublikował traktat o harmonii Traité d’harmonie tonale, atonale et totale, który stanowił bazę jego wykładów prowadzonych rok później w rosyjskim konserwatorium w Paryżu[1][2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Paja-Stach 2002 ↓.
- ↑ a b c d Powell 2004 ↓.
- ↑ Paja-Stach 1987 ↓.
Bibliografia edytuj
- Jadwiga Paja-Stach: Obuchow Nikołaj. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 7: NOPa część biograficzna. Kraków: PWM, 2002. ISBN 83-224-0808-0. (pol.).
- Jonathan Powell: Obouhow, Nicolas (Obukhov, Nikolay). W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. G. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Nikołaj Obuchow – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project