Nikołaj Sołłohub

Nikołaj Władimirowicz Sołłohub (także Sołłogub, ros. Никола́й Влади́мирович Соллогу́б; ur. 4 maja?/16 maja 1883[1], zm. 7 sierpnia 1937) − rosyjski, a później radziecki, wojskowy, komdiw.

Nikołaj Sołłohub
Николай Владимирович Соллогуб
komdiw komdiw
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1883[1]
gubernia mińska

Data śmierci

7 sierpnia 1937

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Pracy
Carskie:
Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Pochodził z jednej z gałęzi starego rodu polsko-litewskiego, zrusyfikowanej w XIX wieku. Ukończył Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego.

Życiorys edytuj

Walczył w czasie I wojny światowej. W czerwcu 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej, od 14 sierpnia 1919 dowódca 16 Armii. Bezskutecznie próbował zdobyć Warszawę. Podczas odwrotu znad Wisły jego armia uległa kompletnemu rozbiciu 22 sierpnia podczas bitwy białostockiej. Mimo tych niepowodzeń uważany za jednego z najzdolniejszych dowódców sowieckich tego okresu. Szef sztabu Frontu Zachodniego u M. Tuchaczewskiego. W 1922 został oskarżony o spisek, aresztowany i zwolniony z wojska. Po śledztwie zrehabilitowany i przywrócony do służby. W 1937 roku padł ofiarą czystek stalinowskich w armii (według innych źródeł zmarł śmiercią naturalną).

Odznaczenia edytuj

Bibliografia edytuj

  • J. Odziemkowski, Leksykon wojny polsko-rosyjskiej 1919 - 1920, wyd. Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj