Nikolas van Wijk
holenderski językoznawca
Nicolaas van Wijk (ur. 17 października 1880, zm. 7 kwietnia 1941[1]) – holenderski językoznawca, slawista[2].
Data urodzenia |
17 października 1880 |
---|---|
Data śmierci |
7 kwietnia 1941 |
Zawód, zajęcie |
językoznawca, slawista |
Narodowość |
holenderska |
Odznaczenia | |
Życiorys edytuj
W 1913 r. został mianowany profesorem slawistyki na Uniwersytecie w Lejdzie. Od 1921 r. był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Był przedstawicielem szkoły młodogramatyków, w ostatnich latach życia skierował się w stronę strukturalizmu[1].
Jego główne prace dotyczą języków bałtyckich, słowiańskich, fonetyki, fonologii, akcentologii i dialektologii języków słowiańskich. Można wśród nich wymienić:
Odznaczenia edytuj
- Złoty Wawrzyn Akademicki (4 listopada 1937)[3]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Wijk Nikolas, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-02-06] .
- ↑ Wijk, N. van, 1880-1941 [online], Databáze Národní knihovny ČR [dostęp 2020-02-04] (cz.).
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 406 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej za granicą”.
Linki zewnętrzne edytuj
- Nikolas van Wijk – dzieła w bibliotece Polona
Kontrola autorytatywna (osoba):