Ninon Vallin
Ninon Vallin, właśc. Eugénie Vallin[1], zam. Pardo[1] (ur. 8 września 1886 w Montalieu-Vercieu, zm. 22 listopada 1961 w Lyonie[1][2]) – francuska śpiewaczka operowa, sopran.
| |
| Imię i nazwisko |
Eugénie Vallin |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
Ukończyła konserwatorium w Lyonie, następnie była uczennicą Meyriane Héglon w Paryżu[1][2]. Początkowo występowała jako artystka estradowa, swój sukces zawdzięczała Claude’owi Debussy’emu, który zachwycony jej głosem osadził ją w 1911 roku w partii solowej w La damoiselle élue, a następnie powierzył jej rolę Erigony w prapremierowym przedstawieniu Le martyre de Saint Sébastien[1][2]. W 1914 roku dokonała prawykonania Trois poème de Stéphane Mallarmé, z Debussy’m akompaniującym jej przy fortepianie[1].
Na scenie operowej zadebiutowała w 1912 roku w paryskiej Opéra-Comique rolą Micaëli w Carmen[1][2]. Wystąpiła w prapremierowych przedstawieniach La sorcière Camille’a Erlangera (1912) i Cadeaux de Noël Xaviera Leroux (1915) oraz we francuskiej premierze opery Maria Egiziaca Ottorino Respighiego (1934)[1]. Od 1916 do 1936 roku związana była z Teatro Colón w Buenos Aires[1][2]. W 1917 roku wystąpiła w mediolańskiej La Scali[1][2]. W 1920 roku rolą tytułową w Thaïs Jules’a Masseneta debiutowała w Opéra de Paris[2]. W 1935 roku wspólnie z Jacques’em Thibaud wystąpiła w sali Konserwatorium Warszawskiego[1]. Od 1953 do 1959 roku wykładała w konserwatorium w Montevideo[1][2]. Dokonała licznych nagrań dla wytwórni Pathé, Odeon i Columbia Records[1].
Na scenie pozostała aktywna długo, jeszcze w wieku 70 lat dokonywała nagrań płytowych[1]. Ceniona za brzmienie głosu i ekspresję sceniczną, w swoim repertuarze posiadała francuską i hiszpańską lirykę wokalną oraz różnorodne role operowe, m.in. tytułową partię w Mignon, Hrabiny w Weselu Figara, Małgorzaty w Fauście[1][2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 208–209. ISBN 978-83-224-0905-3.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3735. ISBN 0-02-865571-0.