Niszczyciele rakietowe typu Durand de La Penne

Niszczyciele rakietowe typu Durand de La Pennewłoskie niszczyciele rakietowe opracowane pod koniec lat 80. Typ okrętów nazwano imieniem włoskiego oficera służącego w Regia Marina podczas II wojny światowej, który brał udział w akcji uszkodzenia brytyjskich pancerników w porcie Aleksandria w grudniu 1941.

Niszczyciele typu Durand de La Penne
Ilustracja
Kraj budowy

 Włochy

Użytkownicy

 Marina Militare

Wejście do służby

październik 1993

Zbudowane okręty

2

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa 4500 t
pełna: 5400 t

Długość

147 m

Szerokość

16 m

Zanurzenie

5 m

Napęd

siłownia w układzie CODOG, 2 turbiny gazowe LM-2500 o mocy 55,000 KM, 2 silniki wysokoprężne o mocy 12 600 KM

Prędkość

31 węzłów

Załoga

380

Uzbrojenie

1 wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych RIM-67 SM-2 Standard
1 ośmioprowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych Aspide
8 wyrzutni pocisków przeciwokrętowych Otomat
1 działo 127 mm plot
3 działa OTO Melara 76 mm
6 wyrzutni torped ZOP 324 mm

Wyposażenie lotnicze

dwa śmigłowce

Historia edytuj

W połowie lat 80. we Włoszech opracowano nową powiększoną i zmodernizowaną wersję niszczycieli typu Audace w której zastosowano siłownię w układzie CODOG i najnowsze wyposażenie elektroniczne. Głównym przeznaczeniem nowych okrętów było zapewnienie obrony przeciwlotniczej zgrupowaniom floty i konwojom a także zwalczanie okrętów podwodnych. Okręty mogły także wspierać operacje desantowe i służyć do niszczenia celów na lądzie. Przy konstruowaniu okrętów zwrócono uwagę na zwiększenie przeżywalności jednostek na polu walki, między innymi przez ulepszenie systemu przeciwpożarowego i zdublowanie kluczowych systemów okrętu.

Pierwszy okręt "Luigi Durand de La Penne" został zwodowany w stoczni Finccantieri 29 października 1989. Wejście do służby nastąpiło w grudniu 1993. Zbudowano dwa okręty a z planów budowy kolejnych dwóch zrezygnowano na korzyść zamówienia nowych fregat rakietowych typu Horizon.

Od 2005 do 2011 roku "Francesco Mimbelli", a od 2009 roku "Luigi Durand de La Penne" był modernizowany, między innymi w celu zastosowania nowszego wyposażenia elektronicznego i uzbrojenia, w tym przystosowania do nowszych rakiet przeciwlotniczych SM-2MR w miejsce SM-1MR[1].

Zbudowane okręty edytuj

  • Luigi Durand de La Penne – wodowanie 29 października 1989, wejście do służby grudzień 1993
  • Francesco Mimbelli – wodowanie 13 kwietnia 1991, wejście do służby grudzień 1993
 

Przypisy edytuj

  1. Marcin Chała, Dariusz Czajkowski. Modernizacja niszczycieli typu Luigi Durand de la Penne. "Morze, Statki i Okręty" nr 11/2011 s. 14-18

Bibliografia edytuj

  • Marcin Chała, Dariusz Czajkowski. Luigi Durand de la Penne i Francesco Mimbelli. Pierwsze turbogazowe niszczyciele Marina Militare. "Morze, Statki i Okręty" nr 4/2009 s. 8
  • Marcin Chała, Dariusz Czajkowski. Modernizacja niszczycieli typu Luigi Durand de la Penne. "Morze, Statki i Okręty" nr 11/2011 s. 14-18

Linki zewnętrzne edytuj