Wikipedia

Norbert Bisky

Niemiecki malarz

Norbert Bisky (ur. 10 października 1970 w Lipsku) – niemiecki malarz współczesny. Uważany jest za jednego ze współczesnych przedstawicieli figuratywizmu w malarstwie niemieckim[1][2][3].

Norbert Bisky
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 października 1970
Lipsk

Narodowość

niemiecka

Dziedzina sztuki

malarstwo
grafika

Strona internetowa

Jest synem polityka lewicy Lothara Bisky’ego, młodszym bratem dziennikarza i pisarza Jensa Bisky’ego oraz starszym bratem zmarłego w roku 2008 Stefana Bisky’ego.

Norbert Bisky urodził się i dorastał w Niemieckiej Republice Demokratycznej[4] w rodzinie działacza Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec. W roku 1990 rozpoczął studia germanistyki i historii sztuki na Uniwersytecie im. Humboldta w Berlinie. Po trzech latach studiów przeniósł się do Wolnej Szkoły Sztuki (Freie Kunstschule Berlin) i zdecydował poświęcić się malarstwu. W roku 1995 przebywał w Hiszpanii na stypendium programu Erasmus na wydziale sztuk pięknych Uniwersytetu Complutense w Madrycie. W latach 1994–1999 studiował pod kierunkiem Georga Baselitza na Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, uczestniczył w Międzynarodowej Akademii Letniej w Salzburgu (Internationale Sommerakademie Salzburg) u Jima Dine’go, a następnie ukończył w roku 1999 kurs mistrzowski u Georga Baselitza[potrzebny przypis].

W latach 2008–2010 był gościnnym profesorem na Haute École d’Art et de Design w Genewie, w latach 2016–2018 na Hochschule für Bildende Künste Braunschweig[5][6]. W 2015 roku zamienił studia na Ereza Israeli z Tel Awiwu na trzy miesiące[7].

Twórczość edytuj

Początkowo Bisky tworzył obrazy olejne utrzymane w jasnej kolorystyce, które sam określił jako „wyprane w proszku do płukania Lenor”. Obrazy te przedstawiały młodych wysportowanych mężczyzn na tle dziewiczej przyrody. Krytycy wskazywali na podobieństwo do malarstwa oficjalnego III Rzeszy i realizmu socjalistycznego, w tym do malarstwa Aleksandra Dejneki i estetyki filmów Leni Riefenstahl, czemu sam malarz gwałtownie zaprzeczał. Bisky raczej nawiązuje swoim stylem do wspomnień z dzieciństwa malując „obrazy raju” i „fałszywe obietnice” przetworzone w olśniewające jasne obrazy wyidealizowanych ciał i nietkniętej przyrody[8].

Obecnie maluje wielkoformatowe obrazy nawiązujące do różnych kierunków sztuki od Renesansu do Pop-artu. W późniejszych latach wielkoformatowe obrazy Bisky’ego, często przedstawiające nastolatków, coraz częściej przesuwały się w stronę ciemniejszych tematów. Strata osobista, doświadczenie terroru, podróże do Brazylii i doniesienia mediów zainspirowały go do zbadania takich tematów, jak przemoc, seksualność i zniszczenie symbolizowane przez postacie, w wielu przypadkach unoszące się, spadające lub upadające bez żadnej osi grawitacyjnej[9][10]. Ugruntowane w świadomości publicznej za pomocą obrazów medialnych po atakach 11 września, te spadające postacie badają przemijalność młodzieży, utratę autonomii, izolację i rozpad współczesnej cywilizacji.

Estetyczny zgiełk otaczający postacie jest przerywany obcym zapyleniem wskazówek z chrześcijańskiej ideologii, historii sztuki, kultury gejowskiej, pornografii i apokaliptycznych wizji[11][12]. Dzięki temu Bisky przekazuje na płótnie wrażenie niestabilności, które wyraźnie rezonują z naszym współczesnym stanem rzeczy[13].

W maju 2013 roku Norbert Bisky stworzył swój pierwszy scenograficzny utwór Masse Berlin State Ballet, który miał swoją premierę w legendarnym berlińskim klubie nocnym Berghain i był tematem telewizyjnego filmu dokumentalnego niemieckiej reżyserki Nicole Graf[14]. Od maja 2017 r. wielkoformatowy obraz Norberta Bisky Vertigo jest eksponowany w holu wejściowym Berghainu w ramach koncepcji artystycznej klubu, w której znajdują się także prace Wolfganga Tillmansa i Josepha Marra[15].

Na Światowy Dzień Wolności Prasy Norbert Bisky stworzył obraz Rauschen, który został wydrukowany na stronie tytułowej licznych niemieckich gazet codziennych, we współpracy z federalnym stowarzyszeniem wydawców niemieckich gazet (BDZV: Bundesverband Deutscher Zeitungsverleger) 3 maja 2019 r.[16][17]

Jego obrazy cieszą się wielkim powodzeniem na aukcjach sztuki współczesnej, znajdują się w kolekcjach muzeów sztuki współczesnej na całym świecie.

Norbert Bisky mieszka i tworzy w Berlinie. Bisky jest reprezentowany przez König Galerie w Berlinie[18].

Wystawy edytuj

2022

  • „Utopianistas”, Galerie Templon, Paryż, Francja
  • „Taumel”, König Galerie, Berlin, Niemcy[19]
  • „Kurpark”, Cokkie Snoei Gallery, Rotterdam, Holandia[20]
  • „Walküren-Basislager”, Staatsoper Stuttgart, Stuttgart, Niemcy[21]
  • „Mirror Society”, SCAD Museum of Art, Savannah, USA[22]

2021

  • „Disinfotainment”, G2 Kunsthalle, Lipsk, Niemcy[23]

2020

  • „Unrest”, Fabienne Levy, Lozanna, Szwajcaria[24]
  • „Metrocake”, König Tokio, Tokio, Japonia[25]
  • „Berlin Sunday”, Le Confort Moderne, Poitiers, Francja[26]
  • „Desmadre Berlin”, Galerie Templon, Paryż, Francja[27]

2019

2018

  • „Fernwärme”, Museum Langmatt, Baden, Szwajcaria[31]
  • „Hope and Hazard: A Comedy of Eros”, kurator: Eric Fischl, Hall Art Foundation, Reading, USA[32]
  • „Boezemvriend” (z Grit Hachmeister), Cokkie Snoei Gallery, Rotterdam, Holandia[33]

2017

  • „Trilemma”, König Galerie, Berlin, Niemcy[34]
  • „Die Revolution ist tot. Lang lebe die Revolution!”, Kunstmuseum Bern, Bern, Szwajcaria[35]
  • „Vermisst. Der Turm der blauen Pferde von Franz Marc. Zeitgenössische Künstler auf der Suche nach einem verschollenen Meisterwerk”, Haus am Waldsee, Berlin, Germany[36]

2016

  • „Dies Irae”, Crone Wien, Austria[37]
  • „A FUGA”, Galeria Baró, São Paulo, Brazylia[38]
  • „Elective Affinities – German Art Since The Late 1960s”, Latvijas Nacionālais mākslas muzejs, Ryga, Łotwa[39]
  • „Zeitgeist – Arte da Nova Berlim”, Centro Cultural Banco do Brasil, Rio de Janeiro, Brazylia[40]

2015

  • „Hérésie”, Galerie Daniel Templon, Bruksela, Belgia[41]
  • „Levinsky Street”, Givon Art Gallery, Tel Awiw, Izrael[42]
  • „Balagan”, Bötzow Berlin, Berlin, Niemcy[43]
  • „Black Bandits”, Haus am Lützowplatz, Berlin, Niemcy[44]

2014

  • „Zentrifuge”, Kunsthalle Rostock, Rostock, Niemcy
  • „Works on Paper”, Galerie Daniel Templon, Paryż, Francja[41]
  • „Riots”, Galería Espacio Mínimo, Madrid, Hiszpania[45]
  • „10”, Berghain, Berlin, Niemcy
  • „Utopie Picturale 2”, Fonderie Kugler, Genewa, Szwajcaria[46]

2013

  • „Norbert Bisky: Special Report”, MEWO Kunsthalle, Memmingen, Niemcy[47]
  • „Paraisópolis”, Galerie Crone, Berlin, Niemcy[48]

2012

  • „Stampede”, Leo Koenig Inc., Nowy Jork, USA[49]
  • „I am a Berliner”, Tel Aviv Museum of Art, Tel Awiw, Izrael[50]
  • „Laboratories of the Senses”, Marta Herford, Herford, Niemcy[51]

2011

  • „A Retrospective. Ten Years Of Painting”, Kunsthalle Marcel Duchamp, Cully, Szwajcaria
  • „Decompression”, Galerie Daniel Templon, Paryż, Francja

2010

  • „befall”, Galerie Crone, Berlin, Niemcy[52]
  • „Maudit”, Galerie Charlotte Moser, Genewa, Szwajcaria

2009

  • „Mandelkern”, Kunstverein Dortmund, Dortmund, Niemcy[53]
  • „crossing jordaan”, Cokkie Snoei, Rotterdam i Amsterdam, Holandia[54]
  • „Nefasto Máximo”, Galería Espacio Mínimo, Madryt, Hiszpania[55]
  • „Norbert Bisky: Paintings”, Haifa Museum of Art, Hajfa, Izrael[56]

2008

  • „cloud cuckoo land”, Gallery Mirchandani + Steinruecke, Mumbaj, Indie
  • „privat”, Galerie Crone, Berlin, Niemcy[57]
  • „minimental”, Cokkie Snoei Gallery, Rotterdam, Holandia[58]

2007

  • „Ich war’s nicht”, Haus am Waldsee, Berlin, Niemcy[59]
  • „What’s wrong with me”, Leo Koenig Inc., Nowy Jork, USA[60]
  • „Behind Innocence”, Gallery Hyundai, Seul, Korea Południowa[61]

2006

  • „Total Care”, Contemporary Art Center, Wilno, Litwa
  • „es tut mir so leid”, Galerie Michael Schultz, Berlin, Niemcy[62]

2005

  • „Norbert Bisky”, Studio d’Arte Cannaviello, Mediolan, Włochy[63]
  • „Déluge”, Galerie Suzanne Tarasiève, Paryż, Francja
  • „Malerei”, Künstlerhaus Bethanien, Berlin, Niemcy

2004

  • „The Proud, the Few”, Leo Koenig Inc., Nowy Jork, USA[64]
  • „Abgesagt”, Mannheimer Kunstverein, Mannheim, Niemcy
  • „Opkomst en Verval”, Cokkie Snoei Gallery, Rotterdam, Holandia[65]

2003

  • „Schlachteplatte”, Galerie Michael Schultz, Berlin, Niemcy[66]

2002

2001

  • „Wir werden siegen”, Galerie Michael Schultz, Berlin, Niemcy[67]
  • „Almauftrieb”, Kulturbrauerei Prenzlauer Berg, Berlin, Niemcy
  • „Vorkämpfer”, Chelsea Kunstraum, Cologne, Niemcy

Kolekcje publiczne edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Texte zur Kunst art magazine, No. 78, 20th year, June 2010, p. 250.
  2. ↑ Handelsblatt newspaper, May 23, 2019; accessed November 26, 2019.
  3. ↑ Berliner Morgenpost newspaper, January 10, 2015; accessed November 26, 2019.
  4. ↑ Interview with Norbert Bisky by Herlinde Koelbl, Zeit online edition; published March 18, 2010; dostęp 2019-05-12.
  5. ↑ Website of HBK Braunschweig; accessed May 12, 2019.
  6. ↑ Official website of the artist; accessed May 12, 2019.
  7. ↑ juedische-allgemeine.de; accessed April 21, 2015.
  8. ↑ Norbert Bisky in an interview with Karen Wright, in: Modern Painters, March 2005, pp. 76-81.
  9. ↑ Interview with Norbert Bisky; accessed May 12, 2019. [dostęp 2020-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (października 29, 2018)].
  10. ↑ Ein großer Maler auf dem Absturz nach oben, Article by Hans-Joachim Müller for Die Welt newspaper; published April 27, 2017; accessed May 12, 2019.
  11. ↑ Angriff mit Farbe, Article by Elisa von Hof for Berliner Morgenpost newspaper; published September 09, 2017; accessed May 12, 2019.
  12. ↑ Norbert Bisky [online], www.literaturfestival.com [dostęp 2020-04-13] (ang.).
  13. ↑ https://artmap.com/koenigandclinton/exhibition/norbert-bisky-2007 Exhibition text for “What’s Wrong With Me?” at Leo Koenig Inc., New York, 2007.
  14. ↑ Website of Ballet Journal.
  15. ↑ Want to See Norbert Bisky’s New Paintings? You’ll Have to Get Into Berlin’s Notorious Berghain Nightclub First, Article by Henri Neuendorf for Artnet.com; published April 28, 2017; accessed May 12, 2019.
  16. ↑ Website of Monopol magazine.
  17. ↑ TV documentation.
  18. ↑ Artist website at König Galerie.
  19. ↑ Norbert Bisky | Taumel – König Galerie [online], koeniggalerie.com [dostęp 2024-04-24] (ang.).
  20. ↑ Cokkie Snoei - Exhibitions - KURPARK [online], cokkiesnoei.com [dostęp 2024-04-24] (niderl.).
  21. ↑ Norbert Bisky: Walküren-Basislager | Staatsoper Stuttgart [online], staatsoper-stuttgart.de [dostęp 2024-04-24] (niem.).
  22. ↑ https://www.scadmoa.org/exhibitions/mirror-society.
  23. ↑ Norbert Bisky – DISINFOTAINMENT | G2 Leipzig [online], g2-leipzig.de [dostęp 2024-04-24] (niem.).
  24. ↑ https://www.fabiennelevy.com/exhibition/unrest/.
  25. ↑ https://www.koeniggalerie.com/exhibitions/31261/metrocake/.
  26. ↑ Berlin Sunday | Cnap [online], cnap.fr [dostęp 2024-04-24] (fr.).
  27. ↑ https://www.artsy.net/show/templon-desmadre-berlin
  28. ↑ Website of Villa Schöningen.
  29. ↑ Website of St. Matthew’s Church.
  30. ↑ Website of Villa Arson.
  31. ↑ Website of Museum Langmatt. [dostęp 2020-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)].
  32. ↑ Website of Hall Art Foundation.
  33. ↑ Cokkie Snoei – Exhibitions [online], cokkiesnoei.com [dostęp 2020-04-13] (niderl.).
  34. ↑ Website of König Galerie.
  35. ↑ Website of Kunstmuseum Bern.
  36. ↑ Website of Haus am Waldsee.
  37. ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2020-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-22)].
  38. ↑ Norbert Bisky | A Fuga | Baró Galeria | Artsy [online], www.artsy.net [dostęp 2020-04-13] (ang.).
  39. ↑ Museum website.
  40. ↑ Website of CCBB.
  41. ↑ a b Gallery website.
  42. ↑ Gallery website.
  43. ↑ [boetzowberlin.de/index.php?id=52].
  44. ↑ #lützow #befreiungskriege #napoleon #waterloo: Haus am Lützowplatz [online], www.hal-berlin.de [dostęp 2020-04-13] (niem.).
  45. ↑ Gallery website.
  46. ↑ Gallery website.
  47. ↑ Website of MEWO Kunsthalle. [dostęp 2020-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-20)].
  48. ↑ Kunstwerke von Norbert Bisky bei Galerie Crone auf artnet [online], www.artnet.de [dostęp 2020-04-13].
  49. ↑ Gallery website.
  50. ↑ Museum website.
  51. ↑ Atelier + Kitchen = Laboratories of the Senses – Marta Herford [online], marta-herford.de [dostęp 2020-04-13] (ang.).
  52. ↑ Article in Tagesspiegel newspaper.
  53. ↑ Norbert Bisky – Mandelkern | Kalender | Monopol – Magazin für Kunst und Leben [online], archiv.monopol-magazin.de [dostęp 2020-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-22] (ang.).
  54. ↑ Gallery website.
  55. ↑ Gallery website.
  56. ↑ Museum website.
  57. ↑ Article in B.Z. newspaper.
  58. ↑ Gallery website.
  59. ↑ Norbert Bisky – Ich war’s nicht [online], hausamwaldsee.de [dostęp 2020-04-13] (niem.).
  60. ↑ Gallery website.
  61. ↑ Gallery website. [dostęp 2020-03-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-18)].
  62. ↑ Gallery website.
  63. ↑ Norbert Bisky – Studio d’Arte Cannaviello [online], cargocollective.com [dostęp 2020-04-13] (ang.).
  64. ↑ Gallery website.
  65. ↑ Gallery website.
  66. ↑ Gallery website.
  67. ↑ Gallery website.
  68. ↑ Norbert Bisky: German, born 1970.
  69. ↑ Bild von Norbert Bisky in Sammlung aufgenommen | Jüdische Allgemeine [online], juedische-allgemeine.de [dostęp 2024-04-24] (niem.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Norbert_Bisky&oldid=73597186”