Wikipedia

North American Soccer League (1981)

North American Soccer League 1981 – 14. sezon NASL, ligi zawodowej znajdującej się na najwyższym szczeblu rozgrywek w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Finał Soccer Bowl został rozegrany 26 września 1981 roku. Soccer Bowl zdobyła drużyna Chicago Sting.

North American Soccer League 1981
North American Soccer League
1980 1982
Szczegóły
Państwo

 Stany Zjednoczone

Liczba zespołów

21

Liczba meczów

336

Liczba bramek

1234

Zwycięzca

Chicago Sting

Król strzelców

Giorgio Chinaglia (29 goli)

Rozgrywki edytuj

W rozgrywkach NASL w sezonie 1981 udział wzięły 21 zespołów. Z rozgrywek się wycofały: Houston Hurricane, Rochester Lancers i Washington Diplomats, natomiast nazwy i swoje siedziby do innych miast zmieniły: Memphis Rogues na Calgary Boomers, Detroit Express na Washington Diplomats, New England Tea Men na Jacksonville Tea Men i Philadelphia Fury na Montreal Manic.

Sezon zasadniczy edytuj

W = Wygrane, P = Porażki, GZ = Gole strzelone, GS = Gole stracone, PKT = Liczba zdobytych punktów

Punktacja:

  • 6 punktów za zwycięstwo
  • 4 punkty za zwycięstwo po rzutach karnych
  • 1 punkt każdy za gol zdobyty w trzech meczach
  • 0 punktów za porażkę[1]
Eastern Division W P GZ GS PKT
New York Cosmos 23 9 80 49 200
Montreal Manic 15 17 63 57 141
Washington Diplomats 15 17 59 58 135
Toronto Blizzard 7 25 39 82 77
Southern Division W P GZ GS PKT
Atlanta Chiefs 17 15 62 60 151
Fort Lauderdale Strikers 18 14 54 46 144
Jacksonville Tea Men 18 14 51 46 141
Tampa Bay Rowdies 15 17 63 64 139
Central Division W P GZ GS PKT
Chicago Sting 23 9 84 50 195
Minnesota Kicks 19 13 63 57 163
Tulsa Roughnecks 17 15 60 49 154
Dallas Tornado 5 27 27 71 54
Western Division W P GZ GS PKT
San Diego Sockers 21 11 67 49 173
Los Angeles Aztecs 19 13 53 55 160
California Surf 11 21 60 77 117
San Jose Earthquakes 11 21 44 78 108
Northwest Division W P GZ GS PKT
Vancouver Whitecaps 21 11 74 43 186
Calgary Boomers 17 15 59 54 151
Portland Timbers 17 15 52 49 141
Seattle Sounders 15 17 60 62 137
Edmonton Drillers 12 20 60 79 123
Awans do playoff
Mistrz rundy zasadniczej

Drużyna gwiazd sezonu edytuj

Pozycja Pierwsza drużyna[2] Druga drużyna Wyróżnienia
BR Jan van Beveren (Fort Lauderdale Strikers) Hubert Birkenmeier (New York Cosmos) Volkmar Gross (San Diego Sockers)
OB Frantz Mathieu (Chicago Sting) Barry Wallace (Tulsa Roughnecks) Nick Rohmann (San Diego Sockers)
OB Wim Rijsbergen (New York Cosmos) Kevin Bond (Seattle Sounders) Robert Iarusci (New York Cosmos)
OB Peter Nogly (Edmonton Drillers) Mihalj Keri (Los Angeles Aztecs) Dave Huson (Chicago Sting)
OB John Gorman (Tampa Bay Rowdies) Pierce O’Leary (Vancouver Whitecaps) Carlos Alberto Torres (California Surf)
PO Arno Steffenhagen (Chicago Sting) Alan Hudson] (Seattle Sounders) Juli Veee (San Diego Sockers)
PO Vladislav Bogićević (New York Cosmos) George Best (San Diego Sockers) Jomo Sono (Toronto Blizzard)
PO Teófilo Cubillas (Fort Lauderdale Strikers) Peter Lorimer (Vancouver Whitecaps) Duncan McKenzie (Tulsa Roughnecks)
NA Brian Kidd (Atlanta Chiefs) Karl-Heinz Granitza (Chicago Sting) Mike Stojanović (San Diego Sockers)
NA Gordon Hill (Montreal Manic) Roberto Cabañas (New York Cosmos) Pato Margetic (Chicago Sting)
NA Giorgio Chinaglia (New York Cosmos) Franz Gerber (Calgary Boomers) Alan Green (Jacksonville Tea Men) / Steve Wegerle (New York Cosmos)

Playoff edytuj

Pierwsza runda edytuj

Drużyna 1 Vs Drużyna 2 Pierwszy mecz Drugi mecz Trzeci mecz
Tulsa Roughnecks - Minnesota Kicks 1:3 0:1 (k. 4:5) x 22 sierpnia – 16,205 • 26 sierpnia – 10,722
Portland Timbers - San Diego Sockers 2:1 1:5 0:2 22 sierpnia – 16,003 • 26 sierpnia – 12,039 • 30 sierpnia – 15,244
Jacksonville Tea Men - Atlanta Chiefs 3 - 2 (OT) 2:1 x 23 sierpnia – 9,287 • 25 sierpnia – 6,572
Calgary Boomers - Fort Lauderdale Strikers 1:3 0:2 x 23 sierpnia – 12,196 • 26 sierpnia – 11,494
Tampa Bay Rowdies - Vancouver Whitecaps 4:1 1:0 x 23 sierpnia – 21,192 • 26 sierpnia – 28,896
Seattle Sounders - Chicago Sting 2:3 2:0 2:3 23 sierpnia – 14,643 • 26 sierpnia – 15,176 • 30 sierpnia – 24,080
Montreal Manic - Los Angeles Aztecs 5:3 2:3 2:1 (OT) 24 sierpnia – 46,682 • 27 sierpnia – 7,529 • 30 sierpnia – 8,812

Ćwierćfinały edytuj

Drużyna 1 Vs Drużyna 2 Pierwszy mecz Drugi mecz Trzeci mecz
Tampa Bay Rowdies - Seattle Sounders 3:6 3:2 (k. 4:2) 0:2 2 września – 29,224 • 5 września – 38,691 • 9 września – 33,754
Montreal Manic - Chicago Sting 3:2 2:4 2:4 2 września – 58,542 • 5 września – 24,648 • 10 września – 27,489
Fort Lauderdale Strikers - Minnesota Kicks 3:1 3:0 x 2 września – 11,918 • 6 września – 10,278
Jacksonville Tea Men - San Diego Sockers 2:1 (OT) 1:2 1:3 2 września – 12,252 • 6 września – 14,428 • 9 września – 14,015

Półfinały edytuj

Drużyna 1 Vs Drużyna 2 Pierwszy mecz Drugi mecz Trzeci mecz
Fort Lauderdale Strikers - New York Cosmos 3:4 1:4 x 12 września – 18,814 • 16 września – 31,112
San Diego Sockers - Chicago Sting 2:1 1:2 0:1 (k. 2–3) 12 września – 18,192 • 16 września – 21,760 • 21 września – 39,623

Soccer Bowl 1981 edytuj

26 września 1981 Chicago Sting 1:0*
k. 2:1
0:0
 New York Cosmos Exhibition Stadium, Toronto
Widzów: 36 971[3]
Sędzia: Dante Maglio[3]
    Rzuty karne  
Margetic  
Spalding  
Peter  
Granitza  
Glenn   		  Seninho
  Chinaglia
  Bogićević
  Buljan
  Iarusci
North American Soccer League
1981 Zwycięzcy
Chicago Sting
1. Tytuł
  • Od 1977 do 1984 roku w rozgrywkach NASL obowiązywała inna procedura rozgrywania serii rzutów karnym w przypadku remisów w danym meczu. Zawodnicy strzelali z odległości 35 jardów od bramki i mieli oni 5 sekund na oddanie strzału[4][5].

Nagrody edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ NASL Record Shootout(ang.)
  2. ↑ NASL Homepage (ang.)
  3. ↑ a b NASL Championships (ang.)
  4. ↑ This Day In 1981 : Soccer Bowl Edition (ang.)
  5. ↑ The Year in American Soccer - 1977 (ang.)
  6. ↑ Cosmos not cooling heels [dostęp:1981-09-25] (ang.)

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=North_American_Soccer_League_(1981)&oldid=67717647”