Nowosybirski Uniwersytet Państwowy
Nowosybirski Uniwersytet Państwowy (ros. Новосибирский государственный университет), pełna nazwa: Nowosybirski Uniwersytet Państwowy, Narodowy Uniwersytet Badawczy (ros. Новосибирский национальный исследовательский государственный университет) – jeden z największych uniwersytetów i głównych ośrodków nauki w Federacji Rosyjskiej, utworzony w 1959 roku w Nowosybirsku. Jest jednym z Narodowych Uniwersytetów Badawczych Rosji[2].
 Główny gmach uniwersytetu | |
| Data założenia | |
|---|---|
| Typ |
Narodowy Uniwersytet Badawczy |
| Państwo | |
| Obwód | |
| Adres | |
| Liczba pracowników • naukowych |
|
| Liczba studentów |
6592 (2011)[1] |
| Rektor |
Michaił Fiedoruk |
Położenie na mapie Nowosybirska  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
Położenie na mapie obwodu nowosybirskiego  | |
 54°50′37″N 83°05′37″E/54,843611 83,093611
| |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
W czasie II wojny światowej w wyniku masowej ewakuacji przemysłu sowieckiego na wschód Nowosybirsk rozwijał się w błyskawicznym tempie. Pomiędzy 1939 a 1959 liczba jego mieszkańców wzrosła z 404 tysięcy do 887 tysięcy[3]. Nieoficjalna stolica Syberii stała się ośrodkiem wielkiego przemysłu. Skumulowanie na tym obszarze wielu zakładów przemysłowych o różnym charakterze, sprawiło, że pojawiło się zapotrzebowanie na utworzenie uniwersytetu, który mógłby dostarczać wykwalifikowanej kadry pracowniczej[4]. W mieście działał już Syberyjski Oddział Akademii Nauk ZSRR oraz wiele specjalistycznych szkół wyższych i instytutów, ale było to za mało. Dlatego jeszcze w 1956 roku Rada Ministrów ZSRR zatwierdziła plany utworzenia uniwersytetu. 9 stycznia 1958 roku wydała ona oficjalny dekret powołujący do życia nową wyższą uczelnię[5]. Przewidywano budowę kilkunastu budynków, akademików oraz mieszkań dla kadry naukowej. 29 września 1959 roku odbył się pierwszy wykład w murach nowej placówki[6]. Dzień później powstał uniwersytecki oddział Komsomołu, a w lutym następnego roku zaczęła działać lokalna komórka KPZR[6]. Jeszcze w 1956 roku Rada Ministrów ZSRR zatwierdziła także plany powołania centrum naukowego Akademgorodok. Swe wsparcie dla projektu udzielił sowiecki przywódca Nikita Chruszczow, który odwiedził budowę kompleksu Akademgorodok dwukrotnie (1959 i 1961)[7]. W pierwszym roku akademickim naukę rozpoczęło 351 studentów[6]. Do 1963 roku liczba studentów zwiększyła się do ponad tysiąca, a uniwersytet zatrudniał 383 naukowców[6]. Po wydziałach związanych z matematyką i naukami ścisłymi otwierano kolejne wydziały, m.in. Wydział Nauk Humanistycznych w 1961 roku, a w 1967 roku Wydział Ekonomiczny. Uniwersytet na przestrzeni kilkudziesięciu lat stał się jedną z wiodących placówek edukacyjnych w Związku Radzieckim
Uniwersytet obecnie edytuj
Od 1959 r. Nowosybirski Uniwersytet Państwowy opuściło ponad 50 tysięcy absolwentów[8]. Z tej liczby 1,6 tysiąca obroniło doktoraty, a 48 absolwentów uczelni stało się członkami Rosyjskiej Akademii Nauk[8]. Trwa nieustanna rozbudowa uniwersytetu. Rozpoczęto budowę nowego kompleksu uniwersyteckiego. Ma ona pochłonąć ok. 4 miliardów rubli[9], a jej zakończenie przewiduje się na rok 2015. Ma to umożliwić zwiększenie liczby studentów o prawie 40%[9]. Według statystyk z 2011 r. na uniwersytecie studiuje 6592 studentów, a zatrudnionych jest tutaj 1874 pracowników naukowych[1]. W 2008 roku prezydent Dmitrij Miedwiediew ogłosił program utworzenia nowego systemu wiodących ośrodków akademickich, co wiązać się miało z wysokimi grantami i wsparciem od rządu Federacji. W konkursie o miejsce w programie wzięło udział 110 uniwersytetów[2]. Ostatecznie wybrano 29, w tym Nowosybirski Uniwersytet Państwowy. Dlatego od 2009 roku posiada on status Narodowego Uniwersytetu Badawczego Rosji, co znalazło swoje odzwierciedlenie w pełnej, oficjalnej nazwie uczelni[2].
Poczet rektorów edytuj
- Ilja Wekua (1959–1965)
- Spartak Bielajew (1965–1978)
- Walentin Koptiug (1978–1980)
- Anatolij Dieriewjanko (1980–1982)
- Wladimir Nakorjakow (1983–1985)
- Jurij Jerszow (1986–1994)
- Wladimir Wragow (1994–1997)
- Nikolaj Dikanskij (1997–2007)
- Wladimir Sobianin (2007–2012)
- Michaił Fiedoruk (od 2012)
Wydziały edytuj
- Wydział Mechaniki i Matematyki
- Wydział Fizyki
- Wydział Geologii i Geofizyki
- Wydział Nauk Przyrodniczych
- Wydział Technologii Informacyjnej
- Wydział Ekonomii
- Wydział Języków Obcych
- Wydział Nauk Humanistycznych
- Wydział Dziennikarstwa
- Wydział Medycyny
- Wydział Filozofii
- Wydział Psychologii
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Nsu.ru: Presentation of Novosibirsk State University. [dostęp 2012-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-19)]. (ang.).
- ↑ a b c Ntf.ru: Core National Research Universities. [dostęp 2012-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-08)]. (ang.).
- ↑ С.Н. Баландин: Новосибирск: история градостроительства 1945–1985 гг.: Глава I. АРХИТЕКТУРА НОВОСИБИРСКА ПОСЛЕВОЕННОГО ДЕСЯТИЛЕТИЯ. 1945–1955 гг.. [dostęp 2012-05-04]. (ros.).
- ↑ Seth A., Cold War Frontier: Building the Defense Complex in Novosibirsk, w: Engel J. A. (red.), Local Consequences of the Global Cold War, Stanford 2007, s. 143.
- ↑ Nsu.ru: Новосибирский государственный университет: История. [dostęp 2012-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-11)]. (ros.).
- ↑ a b c d Nsu.ru: Новосибирский государственный университет: Хроника некоторых университетских событий прошлого века. [dostęp 2012-05-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-11)]. (ros.).
- ↑ Seth A., Cold War Frontier: Building the Defense Complex in Novosibirsk, w: Engel J. A. (red.), Local Consequences of the Global Cold War, Stanford 2007, s. 156.
- ↑ a b Nsu.ru: Новосибирский государственный университет: Об НГУ. [dostęp 2012-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-13)]. (ros.).
- ↑ a b Sibir.ria.ru: Новый корпус Новосибирского госуниверситета позволит на 40% увеличить число студентов. [dostęp 2012-05-10]. (ros.).