Numenios z Apamei

Numenios z Apamei - grecki filozof z pogranicza pitagoreizmu i platonizmu, działał w II wieku n.e. Wraz z Numeniosem neopitagoreizm zanika, łącząc się ideologicznie z platonizmem (medioplatonizmem). Uważał, że spadkobiercami Pitagorasa są Sokrates i Platon, a ich nauka bezpośrednio pochodzi od samego mistrza. Głosił bezwzględną wyższość tego, co niecielesne. Rozdzielił i uznał za byt jedynie to, co nie cielesne (niematerialne), a to, co zmysłowe (cielesne) nie jest bytem, lecz stawaniem. Próbuje połączyć nauki teologiczno-metafizyczne medioplatoników z nauką o Monadzie, Diadzie i liczbach. To, co niecielesne dzielił hierarchiczno-hipostatycznie.

To, co niecielesne - trzej bogowie Numeniosa:

• Pierwszy Bóg, który jest Dobrem (idea Dobra),
• Drugi Bóg, zajmuje się stworzeniem kosmosu, Demiurg (zwany Dobrym),
• Trzeci Bóg, to kosmos - Dobra Dusza Świata.

Dla Numeniosa Monada jest Bogiem, a nie określona Diada jest materią zmysłową. Nie wyprowadzał Diady z Monady uważając to za nonsens. Diada jest złem i stanowi źródło zła. Materia jako zasada zła, posiada dusze także złą, która stara się przeszkadzać działaniom Demiurga i opatrzności.

Uważał, że w człowieku są dwie dusze:

• dusza zła,
• dusza dobra (rozumna).

Numenios przyjmuje naukę metempsychozy. Uważa, że zadaniem człowieka jest wyzwolenie duszy z ciała poprzez naukę i czynienie dobra, a ostatecznym celem jest zjednoczenie z Absolutem.

Bibliografia

• tekst ze strony http://www.religieifilozofie.prv.pl za zgodą autora.
• Giovanni Reale "HISTORIA FILOZOFII STAROŻYTNEJ", tom I,III,IV, Lublin, RW KUL, 1999.
• Numenios z Apamei – nieznany prekursor neoplatonizmu