Wikipedia

Nutshell

utwór zespołu Alice in Chains

Nutshell – ballada rockowa[3] amerykańskiego zespołu muzycznego Alice in Chains, opublikowana w 1994 na minialbumie Jar of Flies. Czas trwania utworu wynosi 4 minuty i 19 sekund, co sprawia, że należy on do jednej z dłuższych kompozycji wchodzących w skład płyty. „Nutshell” został zamieszczony na drugiej pozycji. Autorem warstwy lirycznej jest Layne Staley, muzykę skomponowali wspólnie Jerry Cantrell, Mike Inez i Sean Kinney.

Nutshell
Ilustracja
Strona B singla „Grind” (1995)
Wykonawca utworu
z albumu Jar of Flies
Alice in Chains
Wydany

25 stycznia 1994

Nagrywany

7–14 września 1993 w London Bridge Studio, Seattle[1]

Gatunek

rock akustyczny • blues rock • rock alternatywny[2]

Długość

4:19

Twórca

Layne Staley • Jerry Cantrell • Mike Inez • Sean Kinney

Producent

Alice in Chains

Wydawnictwo

Columbia

Analiza edytuj

Słowa kompozycji autorstwa Layne’a Staleya są mroczne i przygnębiające. Traktują o rozpaczy, samotności, smutku[4] i śmierci[3]. Podmiot liryczny w tekście zwraca uwagę na to, że ludzie często wierzą w rzeczy, które w ostatecznym rozrachunku okazują się jedynie kłamstwem. Kiedy przychodzi do przeciwstawienia się im, okazuje się, że jesteśmy zupełnie sami, nie mając wokół żadnych przyjaciół i wsparcia. Musimy walczyć w samotności[5].

Cechą charakteryzującą utwór jest emocjonalne brzmienie instrumentów akustycznych[6]. „Nutshell” rozpoczyna się od partii gitary akustycznej i basowej[6]. Sean Kinney zastosował specjalne szczotki perkusyjne, pozwalające na osiągnięcie efektu delikatniejszego uderzenia[7]. Wokal Staleya charakteryzuje się łagodną tonacją, podkreślając powagę słów. Jerry Cantrell odgrywa również partie gitary elektrycznej[2] i trwające niespełna minutę, utrzymane w bardziej dynamicznym tonie solo[8], kontrastujące się z melancholijnym brzmieniem utworu[2].

Wydanie edytuj

„Nutshell” został opublikowany 25 stycznia 1994 na minialbumie Jar of Flies, wydanym nakładem Columbia[9]. Pomimo iż nigdy nie ukazał się na oficjalnym singlu, to zyskał duże uznanie wśród fanów zespołu[3]. W 1995 został zamieszczony na stronie B różnych wersji singla „Grind”[10], promującego album studyjny Alice in Chains[7].

W późniejszym czasie „Nutshell”, w wersji pochodzącej z wydawnictwa Unplugged (1996), wszedł w skład zestawu utworów zawartych na kompilacjach Music Bank (1999)[5] i The Essential Alice in Chains (2006)[11].

Odbiór edytuj

Krytyczny edytuj

 
„Nutshell” regularnie wykonywany jest podczas koncertów Alice in Chains

Tim Karan ze strony The A.V. Club opisał kompozycję jako „kontynuację łagodnej aranżacji w żałobnym tonie”[12]. Ric Albano z brytyjskiego magazynu „Classic Rock”, w swej recenzji przyznał, że „Nutshell” niesie ze sobą większą melodyjność niż otwierający „Rotten Apple”. Autor zaznaczył, że „chrupiące outro gitarowe Cantrella jest prawdziwą nagrodą w tym smutnym utworze”[4]. Diana Darzin na łamach „Kerrang!” napisała: „«Nutshell» cechuje się nieposkromionym, rytmicznym i marzycielskim klimatem, o odcieniach Pink Floyd, wstawiającym się w osiągnięcie apogeum smugi dźwięku”[13]. Krytyk Jon Pareles z „The New York Timesa” podkreślił, że poprzez wers: „If I can’t be my own, I’d feel better dead”, zespół „nagradza samotność o chropowatym indywidualizmie”[14]. Grzegorz Kszczotek z miesięcznika „Tylko Rock” przyznał: „Bardzo piękny «Nutshell» opiera się na prostym akompaniamencie akustycznej gitary i brzmieniu – wypełniającego szczelnie tło – basu”[6].

Wykorzystanie utworu edytuj

12 grudnia 2017 „Nutshell” został wydany jako zawartość do pobrania dla muzycznej gry komputerowej Rocksmith, jako część zestawu obejmującego także inne kompozycje zespołu – „Down in a Hole”, „Rooster”, „No Excuses” i „Heaven Beside You”[15].

Zestawienia edytuj

W październiku 2013 „Nutshell” został sklasyfikowany na 9. miejscu w rankingu „10 najsmutniejszych utworów w historii” przygotowanym przez dwutygodnik „Rolling Stone”. Recenzent Andy Greene argumentował: „Utwór nabrał nowego znaczenia po tragicznej śmierci Staleya w młodym wieku. Kiedy dziś się go słucha, niemożliwym jest nie myśleć o jego śmierci”. Autor podkreślił, że kompozycja jest „wspaniałym hołdem dla ducha i determinacji Staleya”, a wers: „I’d feel better dead”, opisał jako „zdecydowanie mrożący krew w żyłach”[3].

Rok Tytuł Publikacja Pozycja Źródło
2013 „10 najsmutniejszych utworów w historii” „Rolling Stone” 9 [3]

Utwór na koncertach edytuj

Premierowe wykonanie utworu miało miejsce 22 września 1993 w Memorial Hall w Kansas City[16] w ramach tournée Down in Your Hole Tour, promującego album Dirt z 1992[17]. „Nutshell” regularnie prezentowany był podczas występów zespołu na terenie Stanów Zjednoczonych, Europy, Azji i Australii od września do listopada 1993[17]. 7 stycznia 1994 został wykonany w wersji akustycznej podczas mini koncertu jaki odbył się w Hollywood Palladium, będącego częścią benefisu Johna Norwooda Fishera z formacji Fishbone[18]. Zespół tym utworem otworzył swój występ z serii MTV Unplugged 10 kwietnia 1996 w nowojorskim Majestic Theatre w Brooklyn Academy of Music[19]. Od momentu reaktywacji zespołu w 2005, „Nutshell” jest regularnie wykonywany podczas tras[16]. Dedykowany jest pamięci zmarłych członków grupy – Layne’a Staleya i basisty Mike’a Starra[20]. W trakcie występu Alice in Chains 2 lipca 2013 w Calgary w ramach The Devil Put Dinosaurs Here Tour, przed wykonaniem utworu, na scenie pojawił się Philip „Phil” Blair Staley, ojciec wokalisty Layne’a Staleya[21]. 28 czerwca 2018, podczas koncertu zespołu we francuskim Clisson w ramach festiwalu Hellfest, Cantrell zadedykował „Nutshell” pamięci swojego zmarłego przyjaciela, perkusisty grupy Hellyeah, Vinnie Paula[22].

Personel edytuj

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[9]:

Certyfikaty edytuj

Państwo Certyfikat Sprzedaż
Stany Zjednoczone (RIAA)[23] platynowa płyta 1 000 000+[a]

Interpretacje edytuj

Uwagi edytuj

  1. ↑ Sprzedaż ustalona na podstawie certyfikatu przyznanego 5 sierpnia 2022[23].

Przypisy edytuj

  1. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 207.
  2. ↑ a b c Kyle Anderson: Accidental Revolution: The Story of Grunge. St. Martin’s Press, 2007, s. 219. ISBN 978-0312358198. (ang.).
  3. ↑ a b c d e Andy Greene. The 10 Saddest Songs of All Time. „Rolling Stone”. ISSN 0035-791X. [dostęp 2014-08-03]. [zarchiwizowane z adresu 2014-08-04]. (ang.). 
  4. ↑ a b Ric Albano. Jar of Flies by Alice in Chains. „Classic Rock”. ISSN 1464-7834. [dostęp 2017-12-18]. [zarchiwizowane z adresu 2014-08-03]. (ang.). 
  5. ↑ a b Poligrafia dołączona do albumu Music Bank; wyd. Columbia, nr kat. CK 69584.
  6. ↑ a b c Grzegorz Kszczotek. Jar of Flies. „Tylko Rock”, s. 56, maj 1994. ISSN 1230-2317. 
  7. ↑ a b Jakie Brown: Alice in Chains: In the Studio. Rock N’ Roll Books, 2010. ISBN 0-9726142-6-5. (ang.).
  8. ↑ Inside the Jar. „Kerrang!”, s. 22–23, 1994. ISSN 0262-6624. 
  9. ↑ a b Poligrafia dołączona do minialbumu Jar of Flies; wyd. Columbia, nr kat. CK 57628.
  10. ↑ Wersje singla Grind:
    • Poligrafia dołączona do singla Grind; wyd. Columbia, nr kat. CK 662554 2.
    • Poligrafia dołączona do singla Grind; wyd. Columbia, nr kat. UK – 662623 2.
    • Poligrafia dołączona do singla Grind; wyd. Columbia, nr kat. 38-78176.
    • Poligrafia dołączona do singla Grind; wyd. Columbia, nr kat. 662623 4, 01-662623-35.
  11. ↑ Poligrafia dołączona do albumu The Essential Alice in Chains; wyd. Columbia, nr kat. 82796 92090 2.
  12. ↑ Tim Karan: With Jar of Flies, Alice in Chains Unleashed an Accidental Masterpiece. The A.V. Club. [dostęp 2015-10-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-06)]. (ang.).
  13. ↑ Diana Darzin. Unchained!. „Kerrang!”, s. 44–45, styczeń 1994. ISSN 0262-6624. 
  14. ↑ Jon Pareles. Lightening up on the Gloom in Grunge. „The New York Times”. ISSN 0362-4331. [dostęp 2017-12-18]. [zarchiwizowane z adresu 2012-07-13]. (ang.). 
  15. ↑ Rocksmith Remastered DLC 12/12/2017 – Alice in Chains II. [dostęp 2018-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-14)]. (ang.).
  16. ↑ a b Nutshell by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2011-04-10]. (ang.).
  17. ↑ a b Jodi Summers. Jarring the World. „Hit Parader”, s. 51, maj 1994. ISSN 0162-0266. 
  18. ↑ Jeff Kitts. The Soft Parade. „Guitar School”, s. 27–30, sierpień 1996. ISSN 1058-0220. 
  19. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 241–242.
  20. ↑ Jerry Cantrell Dedicates Alice in Chains Performance of Nutshell Layne Staley & Mike Starr. [dostęp 2017-11-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-22)]. (ang.).
  21. ↑ Chad Browar: Alice in Chains Joined Onstage by Layne Staley’s Father During Gig in Canada. Loudwire. [dostęp 2013-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-05)]. (ang.).
  22. ↑ Zoe Camp. See Alice in Chains Dedicate Emotional „Nutshell” Performance to Vinnie Paul. „Revolver”. ISSN 1527-408X. [dostęp 2018-07-12]. [zarchiwizowane z adresu 2018-06-26]. (ang.). 
  23. ↑ a b Gold & Platinum – RIAA. Recording Industry Association of America. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).
  24. ↑ Garry Sharpe-Young: New Wave of American Heavy Metal. Zonda Books Limited, 2005, s. 16. ISBN 978-0958268400. (ang.).
  25. ↑ Poligrafia dołączona do albumu The Singles: 1996–2006; wyd. Elektra, nr kat. 9 4559-2 .
  26. ↑ Alex Young: Check Out: Ryan Adams – “Empty Room” + “Nutshell”. Consequence of Sound. [dostęp 2020-04-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-10)]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nutshell&oldid=67797615”