Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących im. Józefa Sikorskiego w Poznaniu
Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących w Poznaniu – ośrodek wychowawczy, szkoła podstawowa, szkoły ponadpodstawowe i dawne gimnazjum dla osób niesłyszących znajdujące się w Poznaniu na Śródce.
nr rej. A-156 z 20.02.1960 i A-11 z 16.04.1966[1] | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Bydgoska 4a |
Data założenia |
28 stycznia 1832 |
Patron | |
Położenie na mapie Poznania | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
52°24′42″N 16°57′24″E/52,411667 16,956667 | |
Strona internetowa |
Historia edytuj
Ośrodek powstał z inicjatywy Józefa Sikorskiego. W 1831 ogłoszony został nabór do szkoły i 28 stycznia 1832 zostali zapisani pierwsi uczniowie.
Nauka odbywała się w przy Seminarium Nauczycielskim na Śródce w budynku poklasztornym zakonu reformatów. Pierwszym dyrektorem Zakładu był Stefan Gruszczyński.
W latach 1836–1837 wybudowano nowy budynek szkoły obok istniejącego. Przebudowy budynków miały miejsce w latach 30. XIX wieku w związku z budową fortyfikacji w Poznaniu (m.in. Bramy Bydgoskiej). W 1874 Zakład otrzymał budynki po Seminarium Nauczycielskim które przeniosło siedzibę do Rawicza. W 1905 rozbudowano Zakład (gmach szkoły budowano według planów szkoły przy ul. Cegielskiego, a salę gimnastyczną według planów sali przy ul. Wyspiańskiego).
W 1922 Zakład uruchomił filię w Kościanie (funkcjonowała do 1934). W latach 1923–1926 przebudowano i remontowano budynki szkolne. W 1927 zelektryfikowano szkołę.
Podczas ostatnich walk II wojny światowej budynki Zakładu zostały zniszczone w około 50%. Odbudowano je i oddano do użytku w lipcu 1947. W 1946 otwarto w ośrodku pierwszą w Polsce poradnię ortofoniczną.
Od 1961 do 1980 ośrodek posiadał filię w Poznaniu przy ul. Mariackiej 24/28. Przeznaczona ona była dla dzieci niesłyszących i jednocześnie upośledzonych umysłowo. W 1970 na terenach ogrodu szkolnego zorganizowane zostały boiska. W styczniu 2014 na strychu jednego z budynków odnaleziono zbiór materiałów archiwalnych dotyczących historii szkoły i Śródki. Pośród tysięcy obiektów był m.in. akt założenia szkoły, inne dokumenty, w tym XVIII-wieczne, a także bogata kolekcja zdjęć, z których najstarsze pochodziło z 1858, a zatem z czasów początków fotografii[2].
We wrześniu 2021 ośrodek został przejęty od miasta Poznania przez samorząd województwa wielkopolskiego[3].
Nazwa ośrodka edytuj
Ewolucja nazw ośrodka:
- od 1832: Królewski Zakład dla Głuchoniemych w Poznaniu
- Prowincjonalny Zakład dla Głuchoniemych w Poznaniu
- od 1938: Poznański Zakład dla Niewidomych i Głuchych
- od 1972: Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Głuchych
- od 1995: Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących
- od 1996: Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Niesłyszących im. Józefa Sikorskiego
Dyrektorzy edytuj
|
|
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolska [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 .
- ↑ Anna Solak, Niezwykłe zdjęcia szkoły sprzed 100 lat w: Głos Wielkopolski, 4.2.2014, s.4
- ↑ ABO, Szkoła na Śródce już wojewódzka, w: Monitor Wielkopolski, 9/2021, s. 2, ISSN 1642-0918
Bibliografia edytuj
- Jan Kaczmarek: Ośrodek szkolno-wychowawczy dla dzieci głuchych w latach 1832-1982 (rys monograficzny), w: Kronika Miasta Poznania 3-4/1982, s. 33-44
- Historia szkoły