Obłazowa

Obłazowa lub Obłazowa Skała – izolowana skała wapienna położona w miejscowości Nowa Biała w województwie małopolskim. Wznosi się na lewym brzegu Białki na wysokość 670 m n.p.m. Jej względna wysokość nad poziomem wody w Białce wynosi 53 m. Formalnie znajduje się na granicy Kotliny Orawsko-Nowotarskiej i Pogórza Bukowińskiego, pochodzi jednak z tego samego masywu skalnego co należąca już do Pienin Spiskich Kramnica znajdująca się po drugiej stronie Białki. Masyw ten rozcięty został przez Białkę, która dokonała tutaj szerokiego na 100 m przełomu. Dwie oddzielne obecnie skały tworzą bramę po obu stronach Białki. Geologicznie jest to część Pienińskiego Pasa Skałkowego.

Obłazowa od wschodniej strony

Obłazowa od strony parkingu

Obłazowa jest nie tylko dużą atrakcją turystyczną, ale ma też duże znaczenie przyrodnicze i naukowe. Zbudowana jest z białych i czerwonych wapieni poprzetykanych marglami puchowskimi o ceglastoczerwonym kolorze. W południowo-wschodnim jej zboczu znajdują się dwie jaskinie: Schronisko w Obłazowej Pierwsze i Schronisko w Obłazowej Drugie. W zboczu południowym znajduje się Jaskinia w Obłazowej, w której odkryto ślady prehistorycznych ludzi. Najstarsze z nich należą do środkowopaleolitycznej kultury mustierskiej sprzed 40 tys. lat. Wyjątkowy charakter ma zachowany w bardzo dobrym stanie przedmiot z ciosu mamuta, uważany za najstarszy bumerang na świecie. Znaleziono też szczątki lwa jaskiniowego, hieny jaskiniowej i innych zwierząt żyjących w plejstocenie. Występuje tutaj też bardzo ciekawa flora z dużym udziałem roślin typowo górskich, które przyniesione zostały z Tatr przez wody Białki.

Na szczycie Obłazowej odkryto ślady słowiańskich ognisk sobótkowych. U podnóża, przy samej rzece znajduje się nieduża Okrągła Skałka. Przez wydrążone w niej szczeliny przepływa woda Białki. Na rozległych łąkach po zachodniej stronie Obłazowej widoczna jest samotna skała – jest to Cisowa Skała.

Przełomowy odcinek Białki między Obłazową a Kramnicą objęty jest ochroną prawną jako rezerwat przyrody „Przełom Białki pod Krempachami”.

Bibliografia

• Stanisław Figiel: Polski Spisz. Warszawa: PTTK „Kraj”, 1999. ISBN 83-7005-396-3.brak strony w książce
• Józef Nyka: Pieniny. Przewodnik. Wyd. IX. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006. ISBN 83-915859-4-8.brak strony w książce
• Tablica informacyjna na parkingu przed skałą
• Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.brak strony w książce