Ochotniczy Legion Duński

duńska kolaboracyjna formacja zbrojna podczas II wojny światowej

Ochotniczy Legion Duński (duń. Frikorps Danmark, niem. Freikorps Danmark) – duńska kolaboracyjna formacja zbrojna w służbie Niemiec podczas II wojny światowej.

Ochotniczy Legion Duński
Frikorps Danmark
Ilustracja
Sztandar Ochotniczego Legionu Duńskiego
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1941

Rozformowanie

20 maja 1943

Tradycje
Kontynuacja

24 Pułk Grenadierów Pancernych SS „Danmark”

Dowódcy
Pierwszy

Christian Peder Kryssing

Ostatni

Knud Børge Martinsen

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Podległość

Waffen-SS

Historia edytuj

Krótko po najeździe Niemiec na ZSRR 22 czerwca 1941 r. niewielka duńska partia nazistowska Narodowosocjalistyczna Duńska Partia Robotnicza (Danmarks National-Socialistiske Arbejder Parti) Fritsa Clausena przedstawiła władzom niemieckim projekt utworzenia duńskiej jednostki ochotniczej do walki z Sowietami na froncie wschodnim, dla której zaproponowano nazwę „Frikorps Danmark”. Po zgodzie Niemców i aprobacie rządu duńskiego rozpoczęto rekrutację do Korpusu mężczyzn w wieku od 17 do 35 lat. Wszystkim eksżołnierzom gwarantowano utrzymanie stopni wojskowych i wysługi lat z okresu służby w armii duńskiej.

Zwerbowano ok. 480 ludzi, na czele których stanął płk Christian Peder Kryssing. 19 lipca przeniesiono ich do Hamburga, gdzie sformowano 1 Batalion Frikorps. 10 sierpnia powstał 2 Batalion, w skład którego weszła część żołnierzy duńskich z Pułku „Nordwest” 5 Dywizji Pancernej SS „Wiking”. Do końca 1941 r. łączna liczebność Korpusu wyniosła 1164 żołnierzy. 8 lutego 1942 r. Niemcy pozbawili dowództwa jednostki płk. Kryssinga, do którego nie mieli zaufania, zastępując go duńskim arystokratą z rodziny o niemiecko-bałtyckich korzeniach, księciem Chrystianem Frederikiem von Schalburgiem, przeniesionym z Pułku „Germania” Dywizji „Wiking”.

W maju 1942 r. Frikorps Danmark został wysłany na front wschodni z przydziałem do 3 Dywizji Pancernej SS „Totenkopf”. Duńczycy uczestniczyli w ciężkich walkach o odblokowanie kotła diemiańskiego i o Wasiliewszczynę, broniąc jej przed przeważającymi siłami sowieckimi. W walkach tych ponieśli duże straty. 2 czerwca zginął von Schalburg, którego następnie uroczyście pochowano w Kopenhadze, a jego następcą został Hans Albert von Lettow-Vorbeck, który też poległ już 11 czerwca. Kolejnym dowódcą Korpusu został Knud Børge Martinsen. Ogółem zginęło ponad 120 duńskich żołnierzy. We wrześniu niemieckie dowództwo odesłało jednostkę z frontu do Danii na miesięczny odpoczynek. W październiku wróciła do ZSRR, licząc ok. 1800 ludzi, tym razem w rejon Wielkich Łuków. Od stycznia 1943 r. Korpus brał udział w działaniach osłaniających częściowy odwrót wojsk niemieckich na Białorusi.

W marcu jednostka została ostatecznie wycofana z frontu i przeniesiona do Grafenwöhr w Niemczech, gdzie 20 maja rozformowano ją. Duńczycy sformowali następnie 24 Pułk Grenadierów Pancernych SS „Danmark”, który wszedł w skład 11 Ochotniczej Dywizji Grenadierów Pancernych SS „Nordland”.

 
Ochotniczy Legion Duński w 1941.

Odznaki edytuj

Żołnierze Frikorps Danmark nosili mundury Waffen-SS uzupełnione opaską z napisem „Freikorps Danmark”, a na oficerskich mundurach także owalną tarczę z białym krzyżem na czerwonym tle. Początkowo zamiast runów Sig na prawej patce noszono duńską flagę, ale wkrótce zrezygnowano z tego i Duńczycy nosili normalne patki z runami. Pierwszym sztandarem Freikorpsu była flaga duńska z nazwą oddziału, ale sztandar ten wkrótce wymieniono na odpowiadający kształtem i symboliką sztandarom innych oddziałów Waffen-SS.

Dowódcy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Chris Bishop, Zagraniczne formacje SS. Zagraniczni ochotnicy w Waffen-SS w latach 1940–1945, Warszawa 2006.

Linki zewnętrzne edytuj