Ojciec żołnierza

Ojciec żołnierza (ros. Отец солдата) – radziecki film wojenny z 1964 roku w reżyserii Rewaza Czcheidze. Zdjęcia kręcono w obwodzie królewieckim.

Ojciec żołnierza

Отец солдата

Gatunek	dramat wojenny
Data premiery	1964
Kraj produkcji	ZSRR
Język	rosyjski, gruziński
Czas trwania	92 min
Reżyseria	Rewaz Czcheidze
Scenariusz	Suliko Żgenti
Główne role	Sergo Zakariadze
Muzyka	Sułchan Cincadze
Zdjęcia	Lew Soukow Arcził Filipaszwili
Scenografia	Nika Kazbegui Zourab Medzmariaszwili
Montaż	Wasilij Dolienko
Produkcja	Gruzja-Film
Nagrody
MFF w Moskwie - nagroda za najlepszą rolę męską dla Sergo Zakariadze (1965) Grand Prix dla Rewaza Czcheidze na MFF w Rzymie (1966) Nagroda Leninowska dla Sergo Zakariadze (1966)

Opis fabuły

Jest to opowieść o starym Gruzinie, prostym wieśniaku, który w jednym z pierwszych miesięcy ataku Niemiec hitlerowskich na ZSRR udaje się do szpitala polowego aby odwiedzić tam swojego syna – młodego oficera wojsk pancernych. Jednak po długiej i pełnej trudów drodze, starzec go tam nie zastaje – syn, wyleczony opuścił szpital i udał się do swojej jednostki. Ojciec dowiaduje się jednak od przygodnie spotkanego żołnierza, że jednostka w której służy jego syn stacjonuje niedaleko, postanawia więc się tam udać. Po drodze trafia w strefę działań szybko przesuwającego się na wschód frontu. Poruszony ogromem zniszczeń i bestialstwem atakujących hitlerowców przyłącza się do rozbitych oddziałów Armii Czerwonej, a następnie, przez kolejne lata bierze udział w jej walkach z Niemcami aż do kwietnia 1945 roku. Przez cały czas rozpytuje o swojego syna, który ciągle jest gdzieś przed nim, w awangardzie nacierających oddziałów pancernych. Starzec w zajmowanych miastach napotyka w różnych miejscach napisy świadczące, że jego syn tu był. W końcu odnajduje go gdzieś w Niemczech, podczas walk o umocniony budynek. On sam znajduje się na parterze, a syn na górnym piętrze, obydwu oddzielają jednak broniący się hitlerowcy. Rozmawiają ze sobą, jednak walki uniemożliwiają spotkanie – w jednej z ostatnich scen, syn umiera w ramionach ojca raniony śmiertelnie.

O filmie

Film wyróżnia się pośród nudnych, rozwlekłych, pełnych sztucznego patosu radzieckich filmów wojennych tamtego okresu. Jest w gruncie rzeczy, pomimo występowania w nim typowych dla gatunku elementów "walki bohaterskiego narodu radzieckiego z hitlerowskim najeźdźcą", spojrzeniem na wojnę z perspektywy prostego człowieka. Prezentuje w niej nie zbiorowość, a jednostkę ze wszystkimi jej uczuciami i rozterkami. Jest obrazem o głębokim, a przede wszystkim wiarygodnym przesłaniu humanistycznym i pacyfistycznym. Być może, właśnie to zadecydowało o jego dużym sukcesie (w samym ZSRR obejrzało go ponad 20 mln widzów) i wielu nagrodach.

Główne role

• Sergo Zakariadze
• Władimir Priwalcew
• Alieksiej Nazarow
• Aleksandr Liebiediew
• Ketewan Boczoriszwili
• Radner Muratow
• Iwan Kosych

Bibliografia

• Adam Garbicz: Kino, wehikuł magiczny. Przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. Podróż trzecia. 1960-1966. Wyd. I. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1997, s. 376-377. ISBN 83-08-01377-5. (pol.).
• Rostisław Jurieniew: Historia filmu radzieckiego. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1977, s. 227, 248.

Linki zewnętrzne

• Plakat do filmu
• Ojciec żołnierza w bazie IMDb (ang.)
• Ojciec żołnierza w bazie Filmweb
• Ojciec żołnierza w portalu Kinopoisk (ros.)
• Ojciec żołnierza w portalu Kino-Tieatr (ros.)