Okręty podwodne typu Amphion

Okręty podwodne typu Amphion
Kraj budowy	Wielka Brytania
Zbudowane	18
Użytkownicy	Royal Navy
	Uzbrojenie:
	16 torped, 1 x działo 101 mm
Wyrzutnie torpedowe:; • dziobowe; • rufowe	; 4 x 533 mm, 4 x 533 mm zewnętrzne; 2 x 533 mm
Załoga	61 oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	1120 ton
• w zanurzeniu	1620 ton
Zanurzenie testowe	150 metrów
Długość	85,50 metra
Szerokość	6,80 metra
	Napęd:
	2 silniki Diesla, 2 silniki elektryczne, 2 wały napędowe
Prędkość:; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 18,5 węzła; 8 węzłów
	Multimedia w Wikimedia Commons

Okręty podwodne typu Amphion – brytyjski typ okrętów podwodnych wodowanych w latach 1944-1947, w których zainaugurowano stosowanie w okrętach tej klasy systemu regeneracji powietrza w drodze klimatyzacji. Te przeznaczone do prowadzenia operacji na Dalekim Wschodzie jednostki, miały całkowicie spawaną konstrukcję dwukadłubową. Zwodowano łącznie 18 jednostek tego typu, a 50 kolejnych zostało zamówionych lub było planowane. Żadna z nich nie wzięła udziału w działaniach wojennych w trakcie drugiej wojny światowej.

HMS "Affray" (P421) zatonął skutkiem wypadku w kanale La Manche 16 kwietnia 1951 roku. Pozostałe okręty tego typu, z wyjątkiem HMS "Aurochs" (P426), zostały zmodernizowane w latach 1955-1960 przez modyfikację dziobu, przebudowę kiosku na bardziej opływowy oraz zwiększenie pojemności akumulatorów, a także unowocześnienie elektroniki oraz sonaru. Modernizacja pozwoliła m.in. na zwiększenie prędkości podwodnej do 15 węzłów. Wszystkie okręty, z wyjątkiem HMS "Alliance" (P417) zostały pocięte na złom w latach 1970-1974, "Alliance" zaś pełni funkcję pomnika w Royal Navy Submarine Museum w Gosport.

Bibliografia edytuj

Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 293-294. ISBN 1-8510-9563-2.