Okręty podwodne typu Balilla
Okręty podwodne typu Balilla – typ pięciu okrętów podwodnych konstrukcji włoskiej wybudowanych w stoczni Muggiano w latach 1927–1928 dla Regia Marina oraz brazylijskiej marynarki wojennej. Zbudowane w układzie dwukadłubowym krążowniki podwodne dalekiego zasięgu, zostały skonstruowane celem przeprowadzania operacji na Morzu Czerwonym, Oceanie Indyjskim oraz do służby w koloniach. Ich projekt czerpał w znacznym stopniu z konstrukcji niemieckich podwodnych stawiaczy min typu UE II, którego przedstawiciel U-120 znalazł się po I wojnie światowej we włoskich rękach. Niezwykłą cechą tych okrętów był pomocniczy silnik Diesla o małej mocy służący do utrzymywania prędkości rejsowej. Jednostki te były łatwe w obsłudze, doświadczały jednak problemów ze stabilnością.
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Stocznia | |
| Zbudowane |
pięć |
| Użytkownicy | |
| Stracone |
jedna |
| Uzbrojenie: | |
| 16 torped, 1 działo 120 mm 2 przeciwlotnicze 13,2 mm (nie Humaita) | |
| Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
|
| Załoga |
77 (Humaita: 61) oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni |
1427 ton |
| • w zanurzeniu |
1874 ton |
| Rodzaj kadłuba | |
| Długość |
86,5 metra |
| Szerokość |
7,8 metra |
| Napęd: | |
| 2 silniki Diesla Fiat (Humaita: Ansaldo), 2 silniki elektryczne Savigliano, 2 wały napędowe (1600 kW) | |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg: | |
| • na powierzchni |
13.000 Mm @ 7 węzłów (powierzchnia) |
Podczas II wojny światowej okręty podjęły początkowo patrole ofensywne, jednak przy swojej konstrukcji okazały się zbyt duże na warunki służby na Morzu Śródziemnym, w związku z czym przeniesiono je do zadań zaopatrzeniowych obszaru Afryki Północnej. 12 listopada 1942 roku samolot z amerykańskiego lotniskowca zatopił w pobliżu Tobruku „Antonio Sciesa”. „Balilla” i „Domenico Millelire” zakończyły służbę w kwietniu 1941 roku, zaś „Enrico Toti”, który według najnowszych badań 15 października 1940 roku zatopił brytyjski okręt podwodny HMS „Triad”, dwa lata później. Brazylijska „Humaita” została skreślona z listy floty w 1951 roku.
Bibliografia edytuj
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 226. ISBN 1-8510-9563-2.
- Robert Cecil Stern: The Hunter Hunted: Submarine Versus Submarine: Encounters From World War I To The Present. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2007, s. 98-101. ISBN 1-59114-379-9.