Olej rokitnikowy
Olej rokitnikowy (Oleum hippophae)[1] – gęsty olej roślinny otrzymywany przez wytłaczanie dyfuzyjne na zimno owoców i nasion rokitnika zwyczajnego, ewentualnie odwirowywanie soku[2].
Posiada charakterystyczny pomarańczowo-czerwony, intensywny kolor oraz zapach[3]. Uzyskiwany jest z samych nasion, w których udział olejów wynosi ok. 12,5% lub z całych owoców – w ich miąższu oleje występują w udziale ok. 8%[3], przy dużej jednak zmienności w zależności od podgatunku (od 1,4 do 13,7%)[1]. Skład chemiczny olejów w zależności od rodzaju surowca jest różny, zwłaszcza w odniesieniu do kwasów tłuszczowych[1], olej z samych nasion wyróżnia się m.in. dużą zawartością kwasów tłuszczowych omega-3 i jest bezbarwny[2].
Cechy edytuj
| Skład: | głównie glicerydy linolowego (30–40%) i α-linolenowego (20–35%), poza tym kwasu oleinowego, wakcenowego, palmitynowego i stearynowego[1], poza tym tokoferole (100-300 mg%), karoten i karotenoidy (100-500 mg%), sterole, flawonoidy[3][1] |
| Kategoria: | olej schnący |
| Odporność na wysoką temperaturę: | przechowywanie do 25 °C |
| Zastosowanie | stosowany jest jako środek gojący w przypadku uszkodzeń skóry i błon śluzowych[1]; zapobiegać ma tworzeniu się przerosłych blizn, przypisywane jest mu działanie przeciwzapalne, antyseptyczne i przeciwbólowe[2] |
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Eliza Lamer-Zarawska i inni, Fitoterapia i leki roślinne, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 52–53, ISBN 978-83-200-3401-1.
- ↑ a b c Ursel Bühring, Wszystko o ziołach, Warszawa: Świat Książki, 2010, s. 134–137, ISBN 978-83-247-1364-6.
- ↑ a b c P. Czikow, J. Łaptiew (red.), Rośliny lecznicze i bogate w witaminy, wyd. II, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1983, s. 305–308, ISBN 83-09-00523-7.