Opór wewnętrzny ogniwa

Opór wewnętrzny ogniwa – występujący wewnątrz ogniwa chemicznego opór elektryczny, którego przyczyną są:

  • ograniczona szybkość procesów chemicznych zachodzących w ogniwie,
  • reakcje uboczne (niekorzystne) zachodzące w ogniwie.

Opór wewnętrzny ma wpływ na napięcie na zaciskach ogniwa, gdy pobierany jest z niego prąd. Spadek napięcia na oporze zewnętrznym można zapisać zgodnie z drugim prawem Kirchhoffa wzorem

gdzie:

Stąd wynika, że

gdzie:

siła elektromotoryczna ogniwa,
U – mierzone napięcie,
Uwspadek napięcia w ogniwie wywołany jego oporem wewnętrznym,
rw – opór wewnętrzny ogniwa,
I – natężenie prądu płynącego w obwodzie.

Pomiaru oporu wewnętrznego nie należy dokonywać bezpośrednio omomierzem (co doprowadziłoby do zwarcia ogniwa). Można jednak tego dokonać mierząc spadek napięcia po obciążeniu rezystorem.

gdzie:

– opór wewnętrzny ogniwa,
– opór rezystora,
– napięcie na zaciskach ogniwa bez obciążenia,
– napięcie po podłączeniu rezystora.

Wartość oporu wewnętrznego zależy od typu ogniwa i jest rzędu ułamka oma. W miarę zużycia opór ten rośnie.

Zobacz też edytuj