Opętanipowieść sensacyjna Witolda Gombrowicza, drukowana pod pseudonimem Z. Niewieski[1] w 1939 roku w odcinkach na łamach dzienników: „Dobry Wieczór – Kurier Codzienny” (Warszawa) i „Express Poranny” (Kielce, Radom). Ostatni odcinek powieści ukazał się 3 września 1939 roku w 243 numerze dziennika „Kurier Czerwony[2].

Książka łączy w sobie cechy powieści gotyckiej, kryminalnej i romansu. Głównym wątkiem jest niespodziewana i gwałtowna miłość pomiędzy Mają Ochołowską – panną z dobrego domu a Marianem Walczakiem vel Leszczukiem[3] – dwudziestoletnim trenerem tenisa. Tłem zaś są tajemnicze wydarzenia rozgrywające się w fikcyjnym zamku w Mysłoczy.

Witold Gombrowicz przyznał się do autorstwa dopiero w 1969 r. pisząc notę biograficzną na swój temat dla specjalnego zeszytu L'Herne[1].

Przypisy edytuj

  1. a b Konstanty Jeleński, Pożytek z niepowodzenia [w:] Witold Gombrowicz, Opętani. Warszawa 1990.
  2. Witold Gombrowicz, Opętani. Warszawa 1990. Nota „Od wydawcy”.
  3. W rozdziale drugim powieści, na stronie 31 (wydanie Res Publica, Warszawa 1990) następuje zmiana nazwiska bohatera, o czym informuje przypis o treści „Wobec tego, że jak się okazało, istnieje w rzeczywistości trener tenisowy p. Walczak, zmieniamy za zgodą autora nazwisko na Leszczuk. Zaiste, dziwny zbieg okoliczności!”

Bibliografia edytuj