Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu

Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu – żeński klasztor benedyktynek, a wcześniej cysterek, znajdujący się we wsi Żarnowiec, w województwie pomorskim.

Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu
nr rej. 952 z 24 kwietnia 1986
Ilustracja
Kościół klasztorny
Państwo

 Polska

Miejscowość

Żarnowiec

Kościół

rzymskokatolicki

Rodzaj klasztoru

opactwo

Właściciel

benedyktynki (1589–1866
i od 1946)

Prowincja

Kongregacja Niepokalanego Poczęcia

Ksieni

matka Faustyna Foryś OSB

Klauzura

tak

Typ zakonu

żeński

Liczba zakonnic

20 (2016)

Obiekty sakralne
Kościół

Zwiastowania Pana

Fundator

Opactwo Cystersów w Oliwie

Styl

gotyk

Materiał budowlany

cegła

Data budowy

XIII w.

Data zamknięcia

1834

Data reaktywacji

1946

Położenie na mapie gminy Krokowa
Mapa konturowa gminy Krokowa, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu”
Położenie na mapie powiatu puckiego
Mapa konturowa powiatu puckiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Opactwo Benedyktynek w Żarnowcu”
Ziemia54°47′15″N 18°04′54″E/54,787500 18,081667
Strona internetowa

Historia edytuj

Fundatorami klasztoru Cysterek byli cystersi oliwscy. Fundacja nastąpiła zapewne w 1235 co może potwierdzić bulla protekcyjna papieża Innocentego IV, biorąca oliwskie opactwo wraz z dobrami, w tym jezioro obok siedziby cysterek, pod opiekę papiestwa. W 1589 żarnowiecki klasztor cysterek został skasowany, ich budynki i dobra zostały przejęte przez benedyktynki. Trzy ostatnie zakonnice odeszły z klasztoru. W 1772 władze pruskie sekularyzowały zakonne dobra. W 1834 klasztor został skasowany. Od 1946 jest ponownie siedzibą benedyktynek.

Stan obecny edytuj

Do dnia dzisiejszego zachowały się dawne budynki klasztorne przylegające od strony północnej do kościoła. Na dziedzińcu zachowały się, udostępnione częściowo dla turystów, gotyckie krużganki. Zachowały się też: dom kapelana z 1404 roku, przebudowany w 1635 roku (obecnie plebania), spichrz oraz elementy muru klasztornego. Skarbiec klasztorny (niedostępny dla turystów) zawiera zabytki piśmiennicze, m.in. rękopisy z XV wieku, pastorały i bogato zdobiony graduał; szaty i hafty liturgiczne, rzeźby sakralne oraz dawne sprzęty. Kościół wybudowany w 4. ćwierci XIII wieku; powiększony po 1389 roku z inicjatywy cystersów z Oliwy.

Bibliografia edytuj