Operacja Czarny Orzeł
Operacja Czarny Orzeł (ang. Black Eagle) – operacja połączona przeprowadzona przez siły amerykańskie, polskie oraz irackie przeciwko szyickim bojownikom z Armii Mahdiego w rejonie miasta Ad-Diwanijja w dniach od 26 marca do 4 lipca 2007. W planie operacji podzielono ją na cztery fazy:
I – działania mylące (26 marca–5 kwietnia);
II – działania precyzyjne (6–21 kwietnia);
III – ofensywne działania w celu rozbicia sił przeciwnika (6–21 kwietnia);
IV – odbudowa infrastruktury miasta (16 kwietnia–4 lipca).
Decydujące fazy II i III były prowadzone równocześnie.
| stabilizacja Iraku | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
nierozstrzygnięta | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Iraku  | |||
| 31°59′00″N 44°56′00″E/31,983333 44,933333 | |||
Amerykańskie lotnictwo zbombardowało pozycje bojowników rakietami typu AGM-114 Hellfire. W operacji wziął udział także polski śmigłowiec Mi-24D. Po serii walk, II i III faza operacji zakończyła się faktycznie 10 kwietnia.
W starciach z rebeliantami zginęło 4 amerykańskich żołnierzy (8 kwietnia – sierż. Adam P. Kennedy, 10 maja – st. szer. Roy L. Jones i 19 maja – sierż. Jason A. Schumann z 4 Brygadowej Grupy Bojowej oraz 26 czerwca – st. sierż. Nathan L. Winder z 1 Grupy Sił Specjalnych), jeden polski (20 kwietnia – st. szer. Tomasz Jura z Grupy Manewrowej) oraz 9 żołnierzy nowej armii irackiej. Po stronie bojowników zginęło 20 osób, 8 zostało rannych, a 241 aresztowano.