Orthopnoë
Orthopnoë, orthopnoe (z greki: ortho – prosto i pnoia – oddech) – objaw chorobowy polegający na nasilaniu się duszności w pozycji leżącej, zwłaszcza na wznak, a zmniejszaniu się jej przy przyjęciu pozycji siedzącej lub stojącej[1][2]. Chory z powodu nasilonej duszności przyjmuje pozycję stojącą i opiera się rękami o jakiś przedmiot (np. parapet, mebel), co ułatwia mu oddychanie. Orthopnoë przebiega ze zwiększeniem częstości oddechów.
Orthopnoe występuje najczęściej w zastoinowej niewydolności serca, może także być spowodowane astmą oskrzelową, przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, niedowładem przepony, osłabieniem mięśni oddechowych, dużym wolem nietoksycznym, dużą otyłością[1][2].
Występuje często w postaci napadów duszności nocnej, którą określa się mianem dychawicy sercowej[3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Dariusz Ziora, Badanie podmiotowe i przedmiotowe, [w:] Pulmonologia. Cz. 1, Adam Antczak (red.), Warszawa: Medical Tribune Polska, 2010, s. 3, ISBN 978-83-60135-76-1.
- ↑ a b Alex H. Gifford, Donald A. Mahler: Duszność przewlekła. W: Duszność. Mechanizmy powstawania, diagnostyka i leczenie. Donald A. Mahler, Denis E. O’Donell (red.). Gdańsk: Via Medica, 2015, s. 200. ISBN 978-83-7599-840-5.
- ↑ Jan Tatoń, Anna Czech: Diagnostyka internistyczna. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2005, s. 69–70. ISBN 83-200-3156-7.
Bibliografia edytuj
- Witold Eugeniusz Orłowski: Zarys ogólnej diagnostyki lekarskiej : podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL, 1994, s. 19. ISBN 83-200-1836-6.
