Oskrzeliki

Oskrzeliki (łac. bronchiolae)^{[potrzebny przypis]} – część układu oddechowego położona między oskrzelami a pęcherzykami płucnymi. To cienkie przewody o średnicy mniejszej niż 0,85 mm^[1].

Są rozgałęzieniami oskrzeli od 11. do 16. rzędu. Płuca człowieka zawierają ok. 30 tys. oskrzelików. Są najmniejszym elementem układu oddechowego, który pełni wyłącznie funkcje transportowe (tzn. nie zachodzi w nich wymiana gazowa).

Ich ściany nie zawierają chrząstki – są zbudowane z warstwy włókien kolagenowych, przebiegających okrężnie mięśni gładkich i nabłonka. Ich skurcz prowadzi więc do znacznego ograniczenia przepływu powietrza w płucach, co ma znaczenie w wielu procesach patologicznych:

Astma oskrzelowa – w przebiegu choroby może dojść do skurczu oskrzelików, który jest stanem zagrażającym życiu pacjenta.
Infekcje dróg oddechowych – ostre zapalenie oskrzelików (łac. bronchiolitis) wywołują głównie wirusy, m.in. RSV i wirus grypy; u dzieci może mieć ciężki przebieg i prowadzić do groźnego dla życia zapalenia płuc.
Pylica – do rozwoju stanu zapalnego i zwłóknienia oskrzelików mogą prowadzić substancje mineralne takie jak azbest, krzemionka czy węgiel.

Przypisy edytuj

↑ Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 111, ISBN 978-83-01-16530-7 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[StB2-1] Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 111, ISBN 978-83-01-16530-7 .

[1]