Ostrogowiec

rodzaj roślin

Ostrogowiec (Centranthus) – rodzaj roślin z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae), z podrodziny Valerianoideae, dawniej wyodrębnianej zwykle jako rodzina kozłkowate (Valerianaceae). Do rodzaju należy ok. 9–12 gatunków[4][5]. Występują one w obszarze śródziemnomorskim, przy czym szeroko rozpowszechniony w uprawie ostrogowiec czerwony C. ruber w wielu miejscach jest gatunkiem inwazyjnym (np. w zachodniej części USA[6] i w Afryce Południowej[7]). Uprawiany jest jako roślina ozdobna[5].

Ostrogowiec
Ilustracja
Ostrogowiec czerwony
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

szczeciowce

Rodzina

przewiertniowate

Rodzaj

ostrogowiec

Nazwa systematyczna
Centranthus A. P. de Candolle in Lamarck et A. P. de Candolle
Fl. Franç. ed. 3. 4: 238. 17 Sep 1805[3]
Typ nomenklatoryczny

C. ruber (L.) DC.[3]

Centranthus calcitrapa

Morfologia edytuj

Pokrój
Rośliny jednoroczne i wieloletnie, w tym drewniejące u nasady pędów (półkrzewy)[4]. Łodygi wyprostowane, rozgałęziające się[5].
Liście
Ulistnienie naprzeciwległe. Blaszka pojedyncza do złożonej[4][5].
Kwiaty
Zebrane na szczycie w wierzchotki, wiechy lub grona[5]. Kielich składa się z 5–25 działek wywiniętych w czasie kwitnienia[5], w czasie owocowania zrastających się w warkocz[8]. Korona kwiatu asymetryczna – lejkowata i jednostronnie wybrzuszona lub rurkowata z ostrogą u nasady, na szczycie z 5 nierównymi łatkami. Korona ma barwę białą, różową lub czerwoną[5]. Pręcik pojedynczy. Zalążnia jednokomorowa[4]. Szyjka słupka zwieńczona niepodzielonym lub trójramiennym znamieniem[5].
Owoce
Niełupka[4], zwieńczona warkoczem włosków[8].

Systematyka edytuj

Rodzaj tradycyjnie zaliczany był do rodziny kozłkowatych (Valerianaceae). Rodzina ta od systemu APG II z 2003 włączana jest w randze podrodziny Valerianoideae Rafinesque do rodziny przewiertniowatych Caprifoliaceae (opcjonalnie, a od systemu APG III z 2009 już zupełnie)[2]. W obrębie tej rodziny uznawany jest za końcowe ogniwo procesu redukującego pręcikowie w tej grupie[5].

Wykaz gatunków[9]

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-09-18] (ang.).
  3. a b Centranthus. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2018-09-15].
  4. a b c d e Centranthus DC. in Lam. & DC.. [w:] Flora of Pakistan [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2018-09-15].
  5. a b c d e f g h i Beata Grabowska, Tomasz Kubala: Encyklopedia bylin, tom I, A–J. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2012, s. 230. ISBN 978-83-7506-846-7.
  6. Swearingen, J., C. Bargeron: red valerian. [w:] Invasive Plant Atlas of the United States [on-line]. University of Georgia Center for Invasive Species and Ecosystem Health. [dostęp 2018-09-15].
  7. Centranthus ruber. [w:] Terrestial Invasives [on-line]. Cape Town Invasives. [dostęp 2018-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-25)].
  8. a b Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe. Warszawa: Muza SA, 1998, s. 196. ISBN 83-7079-778-4.
  9. Centranthus. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2018-09-15].