Otto Braun (komunista)
Otto Braun (chiń. 李德 Lǐ Dé, dosł. Li Niemiec; ur. 28 września 1900 w Ismaning, zm. 15 sierpnia 1974 w Warnie) – niemiecki komunista.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Wychowywał się w sierocińcu; w wieku 18 lat, niedługo przed końcem I wojny światowej, został powołany do wojska. Po zakończeniu wojny związał się z ruchem komunistycznym. Był działaczem KPD, w której doszedł do stanowiska Kierownika Informacji Rzeszy (Reichsnachrichtenleiter)[1]. Angażował się w działalność Bawarskiej Republiki Rad.
Kilkukrotnie aresztowany za działalność komunistyczną, 11 kwietnia 1928 roku uciekł z berlińskiego więzienia i wyemigrował do ZSRR[2]. W Moskwie kształcił się w Akademii Wojskowej, po czym w 1932 roku został wysłany do Chin jako wojskowy doradca Kominternu przy KC KPCh[3].
Przebywał w Harbinie, a następnie w Szanghaju[2], skąd we wrześniu 1933 roku przebrany za turystę przedostał się do prowincji Jiangxi, na terytorium proklamowanej przez komunistów Chińskiej Republiki Rad. Był jedynym cudzoziemcem, który wziął udział w Długim Marszu[3]. Brał udział w naradzie, która zadecydowała o jego rozpoczęciu[4], podejrzewa się nawet, że miał istotny wpływ na podjęcie tej decyzji.
Na konferencji w Zunyi w styczniu 1935 roku i przejęciu władzy w KPCh przez Mao Zedonga Braun został poddany krytyce; zarzucono mu błędy taktyczne i operacyjne[1]. Odsunięty Braun w 1939 roku powrócił do ZSRR[3], gdzie pracował jako tłumacz, redaktor i nauczyciel[2].
Do Niemiec powrócił dopiero w 1954 roku, pięć lat to utworzeniu NRD. Liczył na stanowisko w siłach zbrojnych, powierzono mu jednak zadanie zredagowania 40-tomowej edycji dzieł Lenina w języku niemieckim[1]. W 1961 roku został przewodniczącym Związku Pisarzy NRD. Za chęć wprowadzenia twórczych dyskusji literackich w miejsce ideologicznej propagandy dwa lata później został usunięty z tego stanowiska[1].
W 1969 roku na łamach enerdowskiego tygodnika „Horizont” opublikował swoje wspomnienia z pobytu w Chinach pt. Od Szanghaju do Yan’an (Von Shanghai bis Jänan), w których ostro skrytykował Mao. Na fali narastającego wówczas konfliktu radziecko-chińskiego został wciągnięty w tryby antychińskiej propagandy. W 1973 roku ukazały się jego Zapiski chińskie (Chinesische Aufzeichnungen), o wyraźnie antymaoistowskiej wymowie[1]. Odznaczony Orderem Karla Marksa oraz Orderem Zasług dla Ojczyzny (NRD) (1967).
Zmarł 15 sierpnia 1974 roku podczas urlopu w Bułgarii[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Maos deutscher Helfer. einestages.spiegel.de. [dostęp 2010-02-25]. (niem.).
- ↑ a b c China and intelligence history. litten.de. [dostęp 2010-02-25]. (ang.).
- ↑ a b c Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004, s. 386. ISBN 83-88542-68-0.
- ↑ Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004, s. 151. ISBN 83-88542-68-0.