Pål Karlsen (wcześniej znany jako Polykarp Karoli) (ur. między 1917 a 1919 r., zm. 18 lipca 2001 r.) - znana osobowość w norweskiej społeczności romskiej, złodziej, samozwańczy król Romów w Norwegii[1].

Biografia edytuj

Młodość edytuj

Jako młody człowiek Karoli był częścią grupy norweskich Romów, którzy podróżowali po Europie i wrócili do Norwegii w 1934 roku. Jednakże Romowie nie posiadali norweskich paszportów, przez co odmówiono im wjazdu i przejazdu przez Danię. Romowie zostali następnie aresztowani przez niemiecką policję narodowosocjalistyczną i wysłani do obozów koncentracyjnych Auschwitz i Buchenwald.[2][3] Karoli został wysłany do Buchenwaldu i przeżył wojnę. Jego rodzice, trzy siostry i sześciu braci zostali zabici przez nazistów[4].

Król cygański edytuj

Karoli stał się sławny dzięki mediom, zwłaszcza po tym, jak od około 1970 r. twierdził, że jest królem wszystkich Romów w Norwegii, co było głoszone również po jego śmierci, przez jego dwóch synów[1].

Problemy z prawem edytuj

W 1981 roku został uwięziony za kradzież czterech kilogramów złotej biżuterii, co doprowadziło do szerokiego rozgłosu w prasie, a w 1990 roku czworo jego dzieci zostało skazanych w tzw. sprawie Karoli, w której Kreditkassen i Norges Bank zapłaciły 25 milionów koron za fałszywe diamenty[5].

Życie prywatne edytuj

Był żonaty z Susanne Beko Karoli, ale później zmienili godności na Pål i Eva Karlsen. Mieli 14 dzieci i 58 wnuków. Jego córka Solomia Karoli opublikowała książkę The Gypsy King's Daughter o swoim wychowaniu w rodzinie Karoli.

Przypisy edytuj

  1. a b http://www.aftenposten.no/nyheter/iriks/--Kast-dem-ut_-sier-sigoynerkongen-6685392.html
  2. Nasjonalbiblioteket [online], www.nb.no [dostęp 2023-12-30].
  3. ^ Hallvard Tjelmeland og Grete Brochmann, Norsk innvandringshistorie, bd. 3, I globaliseringens tid 1940-2000, Pax forlag, Oslo 2003, s. 72 ff. Espen Storli, Fremmedlover gjennom tidene. Foredrag av på Arkivenes dag 09.11.2002
  4. ^ Aftenposten, Sigøynerkongen, 12. januar 1991.
  5. Sigøynere bløffer seg til status [online], vg.no [dostęp 2024-04-25] (norw.).