Pęcherznica kalinolistna

Pęcherznica kalinolistna (Physocarpus opulifolius) – gatunek rośliny należący do rodziny różowatych (Rosaceae). Pochodzi z Ameryki Północnej[3]. W wielu krajach świata, również w Polsce, jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Pęcherznica kalinolistna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

różowate

Rodzaj

pęcherznica

Gatunek

pęcherznica kalinolistna

Nazwa systematyczna
Physocarpus opulifolius (L.) Maxim.
Trudy Imp. S.-Peterburgsk. Bot. Sada 6:220. 1879
Synonimy
  • Physocarpus stellatus (Rydb. ex Small) Rehder[3]
Odmiana 'Luteus'

Morfologia edytuj

Pokrój
Krzew o wyprostowanych pędach, osiągający wysokość do 3 m. Kora ciemnobrązowa i łuszcząca się.
Liście
3-–5-klapowe, karbowane na brzegu.
Kwiaty
Białe lub różowawe, drobne, zebrane w baldachy.
Owoce
Czerwone mieszki z żółtymi nasionami.

Zastosowanie edytuj

Roślina ozdobna. Jest uprawiana stosunkowo od niedawna i jest jedynym gatunkiem pęcherznicy uprawianym w Polsce. Rzadko uprawia się formę typową, częściej jej odmiany ozdobne, charakteryzujące się kolorowymi, ozdobnymi liśćmi. Nadaje się do sadzenia pojedynczo, jako soliter, a także na żywopłoty, zarówno swobodne, jak i strzyżone. Dzięki swoim kolorowym liściom odmiany ozdobne dobrze komponują się z innymi krzewami o zielonych liściach. Ze względu na swoje małe wymagania co do gleby nadaje się również do obsadzania nieużytków i terenów świeżo zaużytkowanych (np. na osiedlach mieszkaniowych).

Zmienność edytuj

  • Występuje w dwóch odmianach botanicznych[3]:
    • Physocarpus opulifolius (L.) Maxim. var. intermedius (Rydb.) B. L. Rob (syn: Opulaster intermedius Rydb., Physocarpus intermedius (Rydb.) C. K. Schneid.)
    • Physocarpus opulifolius (L.) Maxim. var. opulifolius
  • W uprawie znajduje się kilka kultywarów:
    • 'Aureus' – o jaskrawych, zielonkawożółtych liściach i białych kwiatach
    • 'Dart`s Gold' – o wysokości do 1,2 m, jaskrawożółtych liściach i białych, czerwono nabiegłych kwiatach
    • 'Diabolo' – ma purpurowoczerwone liście
 
Pęcherznica klonolistna 'Diabolo'
    • 'Luteus' – młode liście są jasnożółte, później stają się kanarkowożółte.

Uprawa edytuj

  • Wymagania. Roślina bardzo łatwa w uprawie, należąca do grupy roślin „zasadź i zapomnij”. Potrzebuje stanowiska słonecznego, w półcieniu też będzie rosnąć, ale wówczas jej główny walor – kolorowe liście, będą słabo wybarwione. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, będzie rosnąć nawet na bardzo jałowej. Jest odporna na mróz.
  • Pielęgnacja. Jedynie przez pierwszy okres po posadzeniu należy ją (w razie potrzeby) podlewać, dopóki się dobrze nie ukorzeni. Później nie wymaga już specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Nie wymaga przycinania.

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
  3. a b c Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-04-28].

Bibliografia edytuj

  • Miłowit Boguszewicz, Piotr Banaszczak: Katalog roślin II : drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni. Związek Szkółkarzy Polskich, 2003. ISBN 83-912272-3-5.
  • Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  • Maciej Mynett, Magdalena Tomżyńska: Krzewy i drzewa ozdobne. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1999. ISBN 83-7073-188-0.