Pacific PR01
Pacific PR01 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Adriana Reynarda, Franka Coppucka i Paula Browna[1] dla zespołu Pacific Grand Prix na sezon 1993. Jednakże z powodu problemów finansowych samochód wystartował dopiero w sezonie 1994[2]. Kierowcami byli Paul Belmondo i Bertrand Gachot. Kierowcy modelu PR01 często nie kwalifikowali się do wyścigów.
 Bertrand Gachot w Pacifiku PR01 podczas Grand Prix Niemiec 1994 | |||
| Kategoria | |||
|---|---|---|---|
| Konstruktor | |||
| Projektant | |||
| Dane techniczne | |||
| Nadwozie | |||
| Silnik | |||
| Skrzynia biegów |
Pacific, półautomatyczna, 6 biegów + wsteczny | ||
| Paliwo | |||
| Opony | |||
| Historia | |||
| Debiut | |||
| Kierowcy |
33. Paul Belmondo | ||
| Używany | |||
| Wyścigi |
5 | ||
| Wygrane |
0 | ||
| Pole position |
0 | ||
| Najszybsze okrążenie |
0 | ||
| |||
Konstrukcja edytuj
Aerodynamika i projekt modelu PR01 opierały się na konstrukcjach Reynarda dla Pacifika w Formule 3000. Zespół nie przeprowadzał testów w tunelu aerodynamicznym, a niewiele testów zostało przeprowadzonych na torze[3]. Nie dokonano również znaczących poprawek w trakcie sezonu, nawet po "czarnym weekendzie", choć zespół zapowiadał, że to uczyni. Zespół umieścił wprawdzie drewnianą deskę pod podwoziem, co nakazała wszystkim zespołom FIA, a pod koniec sezonu przeprojektował nos samochodu, zmieniając jego kształt z podniesionego na opadający[3]. Te czynniki, a także słaby silnik Ilmor 2175A (z 1991 roku[3]) spowodowały, że samochody były bardzo niekonkurencyjne.
PR01 w wyścigach edytuj
Konstrukcja samochodu powodowała, że kierowcy nie byli nawiązać walki nawet z drugim debiutantem sezonu 1994, Simtekiem. Gachot zakwalifikował się do pięciu, a Belmondo do dwóch wyścigów, ale nie licząc Grand Prix Brazylii, zawsze miało to związek z tym, iż do kwalifikacji nie przystępowało wszystkich 28 kierowców; gdy w kwalifikacjach startowało 27 kierowców lub mniej, wtedy jeden z kierowców zespołu Pacific miał już zapewniony udział w wyścigu.
Ostatnim wyścigiem, do którego zakwalifikował się kierowca zespołu, było Grand Prix Kanady, szósty wyścig sezonu. Przez 10 następnych wyścigów żaden z kierowców Pacifika nie wystartował w wyścigu.
Samochód był nie tylko powolny, ale i awaryjny – w sezonie 1994 ani razu kierowca Pacific Grand Prix nie dojechał do mety.
Zespół w pewnym momencie rozważał nawet wycofanie się z mistrzostw, by poświęcić się w całości pracom nad modelem PR02. Nie uczyniono jednak tego, ponieważ zespół musiałby zapłacić karę finansową.
Po Grand Prix Australii Bertrand Gachot powiedział, że to najszczęśliwszy dzień w jego życiu, ponieważ nigdy już nie będzie musiał prowadzić modelu Pacific PR01[3].
Wyniki edytuj
| Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
|---|---|
| Oznaczenie | Wyjaśnienie |
| Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
| Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
| Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
| Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
| Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
| Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
| Nie prekwalifikował się (NPK) | |
| Różowy | Nie ukończył (NU) |
| Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
| Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
| Wykluczony (WYK/EX) | |
| Biały | Nie wystartował (NW) |
| Kontuzjowany (K/INJ) | |
| Wyścig odwołany (OD/C) | |
| Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
| Nie przybył (NP/DNA) | |
| Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
| Nie został zgłoszony (–) | |
| Pogrubienie | Start z pole position |
| Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
| † | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
| * | Sezon w trakcie |
| 1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
| Lista systemów punktacji Formuły 1 | |
| Sezon | Zespół | Silnik | Opony | Kierowcy | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | Pkt. | Msc. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1994 | Pacific | Ilmor | G | BRA | PAC | SMR | MCO | ESP | CND | FRA | GBR | DEU | HUN | BEL | ITA | POR | EUR | JPN | AUS | 0 | NS | |
 Paul Belmondo
|
NZ | NZ | NZ | NU | NU | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | ||||||
 Bertrand Gachot
|
NU | NZ | NU | NU | NU | NU | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ | NZ |
Przypisy edytuj
- ↑ Leo Breevoort, Mattijs Diepraam: Grand Prix car designers. autosport.com, 2010-03-03. [dostęp 2010-06-07]. (ang.).
- ↑ Mariusz Karolak: Spełnione marzenie mechanika: Pacific Grand Prix - część 1. Wyprzedź mnie! f1wm.pl, 2006-03-26. [dostęp 2010-06-07]. (pol.).
- ↑ a b c d Mariusz Karolak: Spełnione marzenie mechanika: Pacific Grand Prix - część 2. Wyprzedź mnie! f1wm.pl, 2006-05-18. [dostęp 2010-06-07]. (pol.).